12. Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Η Μυστικιστική Κλήση για την Ολοκλήρωση του Ανθρώπου, πραγματώνεται στην Αδελφότητά μας δια μιας συνεχούς Πορείας Τριών Σταδίων. Τα Στάδια αυτά, που είναι τρία μόνον φαινομενικώς, αποτελούν στην ουσία την ίδια, και μία, Οδό της Μαθητείας, αλληλοεπικαλυπτόμενα και αλληλοσυμπληρούμενα.
Το Πρώτο Στάδιο περιλαμβάνει απαραίτητα τον Ηθικό Μετασχηματισμό (Εξαγνισμό και Μεταμόρφωση) του νεοεισερχόμενου Αδελφού μας, δια της “Αυτογνωσίας”.
Η Κατάσταση Αυτογνωσίας προσεγγίζεται δια της Σιγής, της Πειθαρχίας και της Εγκράτειας (Σωφροσύνης), οφείλει δε να πραγματώνεται στον Βαθμό του “Εταίρου” των Ιπποτών του Κρίνου και του Αετού.
Αυτή η Κατάσταση γεννιέται εντός ημών με τον θάνατο των ξένων στοιχείων της προσωπικότητάς μας και εκδηλώνεται ως μια Ηθική Δύναμη, η οποία μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε στην δύσβατη Οδό της Μαθητείας και της Ζωής. Εάν στο Στάδιο αυτό δεν πραγματωθεί μια διαρκής και αληθής Κατάσταση Αυτογνωσίας, Απλότητας και Φυσικότητας, ο “Εταίρος των Ιπποτών” δεν μπορεί να ανέλθει στο επόμενο, Δεύτερο Στάδιο της Μαθητείας.
Το Δεύτερο Στάδιο περιλαμβάνει, πέραν του Ηθικού Εξαγνισμού μας (ΘΑΝΑΤΟΣ), την διανοητική έρευνα και ανάπτυξη των διανοητικών μας λειτουργιών, ώστε η δράση μας να συμπορεύεται με την Λογική (ή Λόγο) της Φύσεως (ΖΩΗ).
Εφόσον πραγματώσει εντός του αυτήν την Κατάσταση Διανοητικής Καλλιέργειας και Ανάπτυξης ώστε να δρά "κατά φύσιν", ο Εταίρος ονομάζεται “Ιππότης” του Κρίνου και του Αετού, όντας Κυρίαρχος τόσο της συναισθηματικής (Συνειδητή Αγάπη) όσο και της διανοητικής του λειτουργίας (Ανθρώπινη Σοφία).
Τότε βρίσκεται στο σημείο Ισορροπίας του, στο οποίο απλώς δεν επιθυμεί να ελέγχει ή να εξουσιάζει κανέναν, πέραν του εαυτού του. Ο Ιππότης έχει γνωρίσει πλέον πως μόνον όταν Κυριαρχεί επί του εαυτού του μπορεί να είναι ελεύθερος κι αυτό σημαίνει ότι δεν είναι πια δούλος των εντυπώσεων, των επιθυμιών, των ελαττωμάτων και των παθών του, δηλαδή είναι ένας απλός, φυσικός και ελεύθερος Άνθρωπος, και πράττει ως τέτοιος.
Την Κατάσταση αυτή, η οποία προϋποθέτει την καλλιέργεια της Αρετής της Ανδρείας, την ονομάζουμε στην Αδελφότητά μας “Αυτοκυριαρχία”, και αποτελεί απόδειξη της Θελήσεώς μας για αληθινή Ζωή, γεμάτη συνειδητή Αγάπη και Σοφία. Έτσι προχωρούμε ακόμη περισσότερο στην ανοδική Οδό της Μαθητείας και της Ζωής, για να εισέλθουμε στο επόμενο, Τρίτο Στάδιο της Μαθητείας.
Στο Τρίτο Στάδιο της Μαθητείας, αυτή η εμπεδωμένη Κατάσταση "Αυτογνωσίας" και "Αυτοκυριαρχίας" (Ηθική Δύναμη/Σωφροσύνη συνοδευμένη από Ελεύθερη Θέληση/Ανδρεία) που πραγματώνεται στα προηγούμενα Στάδια (ΘΑΝΑΤΟΣ - ΖΩΗ), μας οδηγεί στην Τελειοποίηση του Ιππότη (ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ), η οποία ολοκληρώνεται με την σειρά της στον Βαθμό του “Ταξιάρχη” του Κρίνου και του Αετού, δια της “Αυτοπαράδοσης” και της “Ένωσής” του με την Απόλυτη Πραγματικότητα, όπως κι αν την ονομάζουμε.
Εδώ πλέον η Φαντασία, ως Διαίσθηση και Ενόραση, ως Φρόνηση, η οποία αναπτύσσεται δια της Αυτοπαράδοσης, μας οδηγεί πέραν του ηθικού Εξαγνισμού και πέραν της διανοητικής Ανάπτυξης. Μας οδηγεί στην Θέαση των πραγμάτων “όπως ακριβώς είναι” και στην κατανόηση της Αποστολής μας, ως αναγεννημένα πνευματικά όντα, για την Μυστική Ένωση με το Έν, από το οποίο το Παν προέρχεται και στο οποίο το Παν κατατείνει.
Έτσι η συνειδητή Αγάπη του προηγούμενου Σταδίου μεταμορφώνεται σε καθολική, απρόσωπη Αγάπη και η ανθρώπινη Σοφία μεταμορφώνεται σε μια υπερβατική, διαισθητική Σοφία. Τότε ο Μαθητής της Αληθείας δεν έχει κάτι άλλο να αναζητήσει, αφού γνωρίζει πως αυτός ο ίδιος είναι και ο Δρόμος, και το Ταξίδι, και ο Ταξιδιώτης, αλλά και ο Προορισμός του Ταξιδιού, όπου έχει Επίγνωση ότι βρίσκεται ήδη.
Όλα στην πραγματικότητα είναι ήδη έτοιμα Αδελφοί μου (ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα), κι όμως ακόμη και στο σημείο αυτό η ανθρώπινη φύση βρίσκει πολλές φορές δικαιολογίες για να δειλιάσει και να μην ακολουθήσει την τελική Πορεία προς το Φώς, για την οποία ελάχιστα μπορούν εδώ να ειπωθούν.
Εμείς θυμόμαστε ωστόσο πάντοτε και επαναλαμβάνουμε νοερώς τους στίχους του Κλεάνθη, που διέσωσε ως “Προσευχή” για εμάς ο Δάσκαλός μας Επίκτητος:
«Οδήγησέ με Δία και εσύ Πεπρωμένη, εκεί που έχετε ορίσει να είμαι. Θα ακολουθήσω δίχως δισταγμό (ραθυμία). Ακόμη κι αν γινόμενος κακός δεν θέλω, παρόλα αυτά θα ακολουθήσω»
" Ἄγου δέ μ', ὦ Ζεῦ, καὶ σύ γ' ἡ Πεπρωμένη, ὅποι ποθ' ὑμῖν εἰμι διατεταγμένος: ὡς ἕψομαί γ' ἄοκνος: ἢν δέ γε μὴ θέλω, κακὸς γενόμενος, οὐδὲν ἧττον ἕψομαι..." Επίκτητος, Εγχειρίδιον, 53.
***
Αδελφοί και Αδελφές μου
Το προαναφερόμενο “Πρότυπο Εξέλιξης της Ανθρώπινης Συνείδησης”, δεν είναι κτήμα της μίας ή της άλλης Σχολής, Αδελφότητας ή Παράδοσης, δεν είναι “δικό μας” ή “των άλλων”. Είναι ένα Πρότυπο Οικουμενικό, αποτελεί κτήμα όλης της ανθρωπότητας και μπορεί να ανιχνευθεί σε κάθε αληθινή εσωτερική Παράδοση ανά τους Αιώνες.
Οι Αδελφοί μας Ροδόσταυροι θεωρούσαν πως ο Εσωτερικός Άνθρωπος είναι εν δυνάμει και το Ρόδο, και η Μέλισσα και το Μέλι το οποίο η Μέλισσα συλλέγει από το Ρόδο. Κάποιοι άλλοι Αδελφοί μας, χρησιμοποιώντας τον συμβολισμό της Συντεχνίας των Κτιστών του Μεσαίωνα, μίλησαν περί του βαθμού του Μαθητή, του Εταίρου και του Διδασκάλου. Εδώ η πνευματική εκπαίδευση και η εξέλιξη της ανθρώπινης συνείδησης, σχετίζεται με την ορθή χρησιμοποίηση των "Εργαλείων" του ανθρώπου, δηλαδή της Σμίλης, της Σφύρας, και της Στάθμης και του Κανόνα του.
Μιλάμε βεβαίως για:
Την Διάνοια (Σοφία),
Την Θέληση (Ισχύς) και
Τα Συναισθήματα και την Διαίσθηση (Κάλλος).
Ο συνετός Μαθητής της Συντεχνίας των Κτιστών, θα πρέπει, πρώτον, να διατηρεί τη Σμίλη του ακονισμένη (δηλ. την Διάνοιά του, η οποία τον οδηγεί στην Αυτογνωσία => Σοφία), δεύτερον, να έχει τον έλεγχο της Σφύρας του (δηλ. της Θέλησής του, η οποία τον οδηγεί στην Αυτοκυριαρχία => Ισχύς, και, τρίτον, να χρησιμοποιεί ορθά την Στάθμη και τον Κανόνα του, δηλ. τα Συναισθήματα και την Διαίσθησή του, που τον οδηγούν στην Αυτοπαράδοση, δηλαδή στην απόλαυση του Κάλλους της ύπαρξης, όπως ακριβώς είναι, έχοντας εμπιστοσύνη στο Αόρατο, όπως κι αν το ονομάζει.
Κάποιοι άλλοι Αδελφοί μας, ομιλούν με συμβολισμούς από την Γεωργική Τέχνη:
Εδώ ο Εξαγνισμός που είναι αναγκαίος στο Πρώτο Στάδιο της Μαθητείας μας, μπορεί να παρομοιαστεί με το ξερίζωμα των ζιζανίων και των αγριόχορτων από το εσωτερικό μας χωράφι. Το Δεύτερο Στάδιο, η διανοητική μελέτη και ανάπτυξη, μπορεί να παρομοιαστεί με το υπομονετικό όργωμα, την σπορά και την κατάλληλη ύδρευση του χωραφιού μας. Και, τέλος, το Τρίτο Στάδιο, η Αυτοπαράδοση και η Ένωση με την Απόλυτη και Αόρατη Πραγματικότητα, μπορεί να παρομοιαστεί με την ήρεμη ανάπαυση του γεωργού, ο οποίος έχοντας κάνει ό,τι ακριβώς χρειαζόταν, διατηρεί μια βαθιά εμπιστοσύνη ότι η Φύση (ο Θεός, η Πρόνοια κ.ο.κ), θα κάνει τα υπόλοιπα.
Αυτή η Κατάσταση Αυτοπαράδοσης, γεμίζει τον καλλιεργητή με μια ήρεμη χαρά και αυτοπεποίθηση. Γνωρίζει πως ό,τι κι αν γίνει θα είναι πάντα για το καλό, αφού εκείνος εργάστηκε ως όφειλε.
Ο καλλιεργητής λέει τότε με απλότητα, ευγνωμοσύνη και εμπιστοσύνη: “ό,τι είναι να γίνει ας γίνει”. Αν έχει μια πιο θρησκευτική φύση, λέει απλώς: “γεννηθήτω το Θέλημά Σου” και αυτό φτάνει. Όταν έχεις κάνει με Επίγνωση το Καθήκον σου ως Άνθρωπος, τι άλλο πλέον να αναζητήσεις;
***
Θα πρέπει τελικώς να μην παραγνωρίζουμε ένα πραγματικό γεγονός:
Όλα στην πραγματικότητα είναι ήδη έτοιμα (ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα), κι όμως ενώ πολλοί άνθρωποι καλούνται στην Οδό της Μαθητείας και της Ζωής, για να γεμίσουν με νόημα και χαρά τον Οίκο του Πατρός, πολύ λιγότεροι είναι εκείνοι που τελικώς θα εκλεγούν, αποδεσμευόμενοι από τα πράγματα του κόσμου αυτού της ασταθούς ισορροπίας, επιλέγοντας την αληθινή Ζωή.
Δεν πρέπει να μας προκαλεί καμία εντύπωση αυτό, αφού έχει άλλωστε λεχθεί ότι “πολλοὶ γάρ εἰσί κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί”. (Βλ. Κατά Λουκάν ιδ΄ 16-24).
Ωστόσο, μην απελπίζεστε αδελφοί μου και μην ξεχνάτε:
Εσείς είστε ο κληθείς, αλλά και ο καλών, και εσείς είστε επίσης εκείνος που Εκλέγει δια των συνειδητών του πράξεων και των συνειδητών του επιλογών τον Δρόμο που θα ακολουθήσει.
Έχετε λοιπόν θάρρος και βαδίστε με εμπιστοσύνη και απλότητα την δική σας Οδό, εκείνη που θα οδηγήσει εσάς και τους αδελφούς/ες σας στην ευδαιμονία της Μαθητείας και της Ζωής.
Μ.Τ. Є+ Τάγματος Ιπποτών του Κρίνου και του Αετού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου