45. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
(Αγάπη-Αμοιβαιότητα-Ανθρωπιά)
(Δεκέμβριος 2021)
Αγαπημένοι Φίλοι και Αδελφοί,
Στο πρώτο Τεύχος της περιοδικής συνδρομητικής έκδοσης «Η Δύναμη της Αληθείας» (“La Force de la Verité”, Όργανο των “Φίλων της Μαρίας Ρουτσίν-Ντυπρέ”, Ιδρύτριας του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού), που κυκλοφόρησε στην Γαλλία τον Δεκέμβριο του 1918 (βλ. παρακάτω, Εικόνα 1) καταγράφονται με λακωνικότητα τα εξής:
«Η Μαρία Ντυπρέ, το γένος Ρουτσίν, γεννήθηκε στην Οδησσό το 1883. Σε μικρή ηλικία ήλθε στο Παρίσι με τους γονείς της. Σε ηλικία 15 ετών, έχοντας ανησυχίες για το κοινωνικό πρόβλημα, παρακολουθεί εργασίες συνεδρίων πολλών και διαφόρων κοινωνικών κομμάτων. Ο πρώτος σταθμός για τον προσανατολισμό του έργου της ήταν μια μακριά σειρά διαλογισμών που διήρκεσαν για πολλά χρόνια. Σε ηλικία 24 ετών, ταξιδεύει στην Αίγυπτο και την Ελλάδα και για δύο χρόνια μελετά τα κοινωνικά ήθη των λαών της Ανατολής.
Σε ηλικία 26 ετών βρίσκει πραγματικά τον δρόμο της, οι πρώτες γραμμές του οποίου αρχίζουν πλέον να χαράσσονται. Κατόπιν συνεργασίας με διαφόρους Ηγέτες Φιλοσοφικών Σχολών της Ανατολής, αρχίζει να διαμορφώνει την οργάνωση του μελλοντικού της Έργου και επιλέγει τρεις Μαθητές, τους οποίους μυεί, δίνοντας έτσι μια πρώτη συγκεκριμένη μορφή στο Έργο της.
Στις αρχές του 1915, δημιουργεί το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, στην κεφαλή του οποίου τοποθετεί ως ηγέτες του, τους τρεις αυτούς Μαθητές της. Η Σύνθεση του Έργου που δημιουργήθηκε από την Μαρία είναι η «Τελειοποίηση του Ανθρώπου για το καλό της Συλλογικότητας». Πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 1918, αφήνοντας πίσω της μια συλλογή εργασιών επάνω στη φιλοσοφία των θρησκειών, στο θεωρητικό κοινωνικό ιδεώδες και την εφαρμογή του στην πράξη. Μέσα από το περιοδικό αυτό θα έχουμε την ευκαιρία να δημοσιεύουμε αποσπάσματα από τα έργα της».
Εικόνα 1.
Εύκολα διαπιστώνουμε πως ήδη από τον Δεκέμβριο του 1918, κάποιοι ένθερμοι Μαθητές της Μαρίας, θεώρησαν καλό, αλλά και ηθικό τους καθήκον, να διαδώσουν κατά δύναμιν το Ιδεώδες και το Έργο της, εντός και εκτός των Ταγματικών Κολλεγίων, με τα διαθέσιμα στην εποχή τους μέσα, όπως πράττουμε σήμερα και εμείς, με τα διαθέσιμα στην εποχή μας μέσα. Ενάμιση χρόνο αργότερα, τον Μάιο του 1921, το ίδιο έγινε άλλωστε και στην Ελλάδα, με την έκδοση της περιοδικής έκδοσης ΈΩΝ, από τον Μεγάλο Ταξιάρχη της Ανατολής, Αντώνιο Χατζηαποστόλου (βλ. παρακάτω, Εικόνες 2 και 3)
Εικόνα 2.
Στην Προμετωπίδα του Τεύχος αυτού διαβάζουμε: "Ο κύριος χαρακτήρ του καλού είναι η χαρά εις την απόλυτον ειρήνην, η πλήρης συνείδησις και ευχαρίστησις της υπάρξεως και της ζωής". ΔΩΡΑ
Εικόνα 3.
Στο πρώτο εκείνο Γαλλικό Τεύχος της ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, καταγράφησαν, μεταξύ άλλων, τα πρώτα 10 από τα 45 Θεωρήματα της Διδασκαλίας μας, το Τυπικόν Καθιερώσεως και Μυήσεως στον Βαθμό του Εταίρου του Τάγματος και κατονομάστηκε καθαρά το θεμελιώδες «καθήκον» του ανθρώπου σύμφωνα με την Αδελφότητά μας, που είναι η προσωπική του εργασία προκειμένου να καταστεί ωφέλιμος για τον εαυτό του, τους συνανθρώπους του και όλη την δημιουργημένη Φύση. Αυτή η σωματική, ηθική και πνευματική προσπάθεια του ανθρώπου, συνοψίζεται στην λέξη «ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ», η οποία μαζί με την ΑΓΑΠΗ και την ΑΝΘΡΩΠΙΑ συγκροτούν για εμάς μία αδιαίρετη τριάδα.
Η διάδοση της υψηλής Διδασκαλίας μας και με «εξωτερικά μέσα», εάν χρειάζεται και στο μέτρο που χρειάζεται, δεν αποτελεί συνεπώς κάτι το πρωτοφανές ή το μυητικά απαγορευτικό, τουλάχιστον όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε στην Αδελφότητά μας. Θεωρούμε πως θα ήταν σαν κάποιος να έλεγε λ.χ. πως η διάδοση του Ευαγγελίου εκτός του χώρου της Εκκλησίας, είναι κάτι το πρωτοφανές ή βλαπτικό, αφού τάχα, προσφέρει τα «μαργαριτάρια» στους «χοίρους»! Εμείς πιστεύουμε βαθιά μέσα μας πως και ένας μόνο συνάνθρωπός μας στην κοινωνία να ωφεληθεί από όσα μεταδίδουμε στο Ιστολόγιό μας ή στο Κανάλι μας στο YouTube, θα είναι σπουδαίο κέρδος τόσο για τον ίδιο όσο και για το περιβάλλον του και για την ανθρωπότητα συνολικά.
Αυτό που δεν μεταδίδουμε (γιατί δεν δύναται να «μεταδοθεί» με λέξεις) είναι τα Τυπικά μας και η εσωτερική διάσταση των Εργασιών μας, τα οποία λειτουργούν και έχουν νόημα μόνον εντός των Κολλεγίων μας, κι ωστόσο η ευεργετική τους επίδραση στους αδελφούς που δέχονται την Μύησή μας, διαπιστώνουμε πως εκτείνεται σε όλους μας, σαν μία πέτρα που σχηματίζει επάλληλους κύκλους σαν πέσει στην επιφάνεια του νερού μιας ήρεμης λίμνης.
Αυτά τα λίγα τα αναφέρουμε για κάποιους Αδελφούς μας άλλων Ταγματικών Σχηματισμών (στην Ελλάδα ως γνωστόν λειτουργούν Κολλέγια που υπάγονται σε τρεις ή τέσσερις διαφορετικές «Διοικήσεις», με τις οποίες μας δένει ωστόσο το κοινό και πανανθρώπινο Ιδεώδες μας), που πιθανόν να θεωρούν «ύβρη» την μέχρι τώρα επικοινωνιακή δράση μας. Βεβαίως η δράση μας δεν είναι μόνον αυτή που φαίνεται, ή αυτή που επιτρέπουμε να φανεί εξωτερικώς…
Τώρα, επανερχόμενοι σε όσα στην αρχή αναφέρουμε, ας πούμε ότι λίγο πριν από την έκδοση του πρώτου Γαλλικού Τεύχους της «Δύναμης της Αληθείας», του Δεκεμβρίου 1918, και συγκεκριμένα στις 2 Νοεμβρίου 1918, το Συμβούλιο του Τάγματος «ανταποκρινόμενο στις ευχές που εκφράστηκαν από τους Μεγάλους Ταξιάρχες» (τους Έλληνες Νικόλαο Κονταρό, Αντώνιο Χατζηαποστόλου και Γεώργιο Αγάθο), υπέδειξε ομόφωνα τον Δημήτριο Πλάτωνος Σεμελά, ως Πρόεδρο του Συμβουλίου και του προσέδωσε τον τιμητικό τίτλο του Συν-ιδρυτή του Τάγματος.
Έναν μάλιστα μήνα αργότερα, την 1η Δεκεμβρίου του 1918, συστάθηκαν οι Τέσσερις Μεγάλες Ταξιαρχίες του Κρίνου και του Αετού, δηλαδή η Μ.Τ. του Βορρά (με δικαιοδοσία στην Κεντρική, Βόρεια και Δυτική Ευρώπη), η οποία τέθηκε υπό την διεύθυνση του Αναπλ. Μεγ. Ταξιάρχη Ευγένιου Ντυπρέ (Μαρτινιστή και συζύγου της Μαρίας), και οι Μεγάλες Ταξιαρχίες του Νότου (Αφρική, Ασία, Ωκεανία), της Ανατολής (Ελλάδα, Βαλκάνια, Ρωσία) και της Δύσης (Αμερική), που τέθηκαν υπό την διεύθυνση των προαναφερομένων τριών πρώτων Ελλήνων Μεγάλων Ταξιαρχών, Ν.Κ., Α.Χ. και Γ.Α., αντίστοιχα.
Προς τιμήν εκείνων των τριών πρώτων «Μαθητών της Αληθείας», με τους οποίους μορφολογήθηκε για πρώτη φορά το Όραμα της Ιδρύτριάς μας Μαρίας, δημοσιεύουμε σήμερα μία φωτογραφία τους (Εικόνα 4) στην οποία από αριστερά προς τα δεξιά βλέπουμε τους Α. Χατζηαποστόλου (Μ.Τ. Ανατολής), Ν. Κονταρό (Μ.Τ. Νότου) και Γ.Αγάθο (Μ.Τ. Δύσης).
Εικόνα 4.
Ας τους θυμούνται και ας τους τιμούν όλοι οι Αδελφοί και Αδελφές του Κρίνου και του Αετού, από όποια Διοίκηση ή Σχηματισμό κι αν προέρχονται! Το Ιδεώδες μας ας ενώσει σε μία αληθινή και άξια του ονόματός της Αδελφότητα, εμάς και όλους τους ανθρώπους, τόσο μεταξύ μας όσο και με την δημιουργημένη Φύση!
Το Σύνθημά
μας: "Αγάπη - Αμοιβαιότητα - Ανθρωπιά" ή "Αγάπη και Αμοιβαιότητα στην Ανθρωπότητα" (Amour - Réciprocité - Humanité), ας μας συντροφεύει σε εύκολες και
δύσκολες στιγμές της ζωής μας! Κι επειδή, όπως έχουμε σε διάφορα ταγματικά κείμενα αναπτύξει, αυτό αποτελεί μια φαινομενικώς δυσκολοπρόσιτη "κορφή", ας ξεκινήσουμε πρώτα-πρώτα με κάτι "απλούστερο", δηλαδή με την Ανεκτικότητα, προς τον εαυτό μας και τους γύρω μας...
***
Ο λόγος ας επιστρέψει τώρα πίσω στην Μαρία, φίλοι και αδελφοί του Κρίνου, την Ιδρύτρια της Αδελφότητάς μας και οραματίστρια ενός καλύτερου μέλλοντος για τον άνθρωπο και την κοινωνία του, για την οποία ο Διευθυντής του Μυσταγωγικού Κολλεγίου των Παρισίων, Ζύλ Ντυπόντ, τον Δεκέμβριο του 1918 έγραφε:
«Η Μαρία εμβάθυνε στα δεινά και στις δυστυχίες των συνανθρώπων της, διαπιστώνοντας τις καθημερινές αδικίες πάνω στις οποίες οι κοινωνικοί νόμοι είναι ανίσχυροι.
Διέκρινε την μεγάλη θλίψη που συνθλίβει την κοινωνία μας και ερωτευμένη με την ανθρωπότητα, αλλά και προικισμένη με μία εξαιρετική ευφυία, αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή της στην σύλληψη ενός Έργου προορισμένου να λύσει το κοινωνικό πρόβλημα, για την ευδαιμονία όλων των ανθρώπων. Είχε τον χρόνο να θέσει τις βάσεις αυτού του Έργου και να μυήσει στη σύλληψή της πολλούς Μαθητές, οι οποίοι αφιέρωσαν με την σειρά τους την δική τους ζωή για να το πραγματοποιήσουν.
Η θεμελιώδης Αρχή της μεγάλης σύλληψης της Ιδρύτριας του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού είναι
«Να τελειοποιηθεί το άτομο για να τελειοποιηθεί η κοινωνία».
…. Η Σχολή της Μαρίας, καλεί κοντά της όλους τους ανθρώπους, χωρίς διάκριση φύλου, τάξεως, φυλής ή θρησκείας. Εκείνοι που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμά της δεν έχουν να περιμένουν κανένα απολύτως όφελος, πέραν της τελειοποίησης της δικής τους εκπαίδευσης, που έχει ως αποτέλεσμα την ανόρθωση και ανεξαρτησία της δικής τους προσωπικότητας. Όσοι έλθουν κοντά μας, ακόμη κι αν δεν έχουν καμμίαν άλλη αρετή, ας έχουν τουλάχιστον την αρετή της Αγάπης για τους ανθρώπους και την ανθρωπότητα. ….
Ενεργώντας καθαρά και ανοιχτά μπροστά στους ανθρώπους, πέρα και μακριά από κάθε δογματικό σύστημα, ας υπερασπιζόμαστε ως πιστοί Ιππότες του νέου Ηθικού Νόμου την Αλήθεια, αυτήν που νιώθουμε, χωρίς εχθρότητα και επιθετικότητα».
Ας αναφωνήσουμε λοιπόν ως ευχή για την νέα Χρονιά:
"ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ (που είναι έργο και του καθένα από εμάς) ΝΑ ΖΗΣΕΙ!"
