38. ΠΕΡΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
(22 ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ)
(Μάιος 2021)
ΘΕΩΡΗΜΑ 1ο
Το Υποσυνείδητο, είναι το Συναισθηματικό Είναι, ικανό να προκαλέσει εντυπώσεις στον Άνθρωπο και να δημιουργήσει εντός του οποιουδήποτε είδους αισθήματος, όπως αγάπη ή μίσος, συμπάθεια ή αντιπάθεια, πόνο ή ευεξία.
ΘΕΩΡΗΜΑ 2ο
Κυριαρχία (Υπεροχή) του Μυημένου επάνω στο Υποσυνείδητο, είναι η ικανότητά του να μην υφίσταται ένα οποιασδήποτε φύσεως συναίσθημα, εκτός αν αυτό είναι αποτέλεσμα της έλλογης και σκόπιμης εργασίας του ιδίου.
Με άλλα λόγια (ο Μυημένος), δεν θα πρέπει να βρίσκεται ποτέ υπό το κράτος οποιασδήποτε υποσυνείδητης παθητικότητας, οποιασδήποτε φύσεως κι αν είναι αυτή.
ΘΕΩΡΗΜΑ 3ο
Η Κυριαρχία (Υπεροχή) επάνω στο ατομικό Υποσυνείδητο, επιφέρει την δυνατότητα Κυριαρχίας του Μυημένου επάνω και σε Υποσυνείδητες Καταστάσεις ξένες προς αυτόν.
ΘΕΩΡΗΜΑ 4ο
Όταν ο Μυημένος αποκτήσει την ενεργητική ιδιότητα να ενεργεί και επί ξένων Υποσυνείδητων, βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με τη γενική Ανθρώπινη Ψυχή.
Τότε μόνο οι Ανώτερες Συνειδητές Δυνάμεις μπορούν να τον βοηθήσουν στην απόκτηση ακόμη και υπερβατικών δυνάμεων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 5ο
Όταν ο Μυημένος φτάσει σ’ αυτό το στάδιο της Μύησης του, συνειδητοποιεί διάφορα φαινόμενα και είναι σε θέση να επιτελέσει διάφορες πραγματώσεις, οι οποίες διαδεχόμενες η μία την άλλη και εντεινόμενες, του επιτρέπουν να εισέλθει στην Άλυσο των Διδασκάλων (Μυστών) και να συμβάλει στο Γενικό Έργο.
ΘΕΩΡΗΜΑ 6ο
Οι διάφορες αιτίες για την υποδούλωση του Υποσυνείδητου βρίσκονται στις συνήθειες, στο περιβάλλον, στην κοινωνική ζωή, στην εκπαίδευση και στα πάθη. Αυτά τα ηθικά ελαττώματα καλύπτουν τον Άνθρωπο με έναν φλοιό που του αφαιρεί την Κατανόηση των Νόμων της Φύσης.
Έτσι ο Άνθρωπος χάνει την φυσική του ελευθερία και την αληθινή του προσωπικότητα και γίνεται σκλάβος των όντων και των πραγμάτων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 7ο
Κατόπιν συνεχούς Ασκήσεως και Εκγυμνάσεως, ο Μυημένος μπορεί να αποκτήσει πολλές ικανότητες.
Όταν φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, μπορεί να του επιτραπεί η πρόσβαση σε Ανώτερα Δώματα. Αυτή η Χάρη, είναι συνέπεια της δικής του αξίας, σε αρμονία και με την άδεια των Συνειδητών Δυνάμεων που κατοικούν σ’ αυτές τις περιοχές.
ΘΕΩΡΗΜΑ 8ο
Όλα τα συναισθήματα ακολουθούν το νόμο της Γεννήσεως: Γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν. Μερικά εκδηλώνονται παρεμπιπτόντως, όπως για παράδειγμα, η οργή.
ΘΕΩΡΗΜΑ 9ο
Τα συναισθήματα γεννιούνται και εκδηλώνονται μέσω εξωτερικών αιτιών.
Ωστόσο, ο Μυημένος δεν θα πρέπει να αφήνει κανένα συναίσθημα να γεννηθεί μέσα του χωρίς λόγο.
Ακόμα περισσότερο, εάν γεννηθεί, τότε δεν θα πρέπει να το αφήσει να συνεχίσει να υπάρχει.
ΘΕΩΡΗΜΑ 10ο
Τα συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής, τα οποία προέρχονται όλα από τον Καταστροφικό Παράγοντα, δεν θα πρέπει να συγχέονται με την Αγάπη, η οποία αποτελεί Συστατική Αρχή του Πνεύματος.
Η ανθρώπινη αγάπη, όπως και το ανθρώπινο μίσος, εδρεύουν στην (Αρχή) ανθρώπινη ψυχή, ενώ η Πρωταρχική Αγάπη είναι, μαζί με τη Σοφία, μία Αρχή του Ανθρώπινου Είναι.
ΘΕΩΡΗΜΑ 11ο
Στο ανθρώπινο ον η Αρχή Σοφία, παραμένει ακέραιη και δεν επιδέχεται καμία ανάμειξη.
Αλλά η Αγάπη, που είναι θηλυκή Αρχή, ενωμένη με το κατώτερο Υλικό επίπεδο δημιουργεί την Παγκόσμια Ψυχή.
Στον Κύκλο Κόσμο, η Αρχή Αγάπη, είναι η Γεννήτωρ του αισθήματος της Ομορφιάς.
ΘΕΩΡΗΜΑ 12ο
Σε όλες τις μορφές και τις εκδηλώσεις της, η ανθρώπινη αγάπη εξαρτάται από τον Καταστροφικό Παράγοντα.
Οι Αρχαίες Μυητικές Σχολές για να προστατευθούν απ’ τον Καταστροφικό Παράγοντα, ίδρυσαν την Σχολή του Στωικισμού.
Οι Διδάσκαλοι της Ανατολής επίσης πρέσβευαν κάτι αντίστοιχο. Τα παρακάτω είναι η τακτική που ακολουθούσαν:
ΘΕΩΡΗΜΑ 13ο
Κατά την περίοδο της Εργασίας, ο Μαθητής θα πρέπει να ζήσει μόνο μέσω του σώματος και του πνεύματος, αναστέλλοντας κάθε εκδήλωση της Υποσυνείδητης Ύπαρξής του.
Προς τον σκοπό αυτό, για μια περίοδο 40 ημερών, επισκέπτεται όλα τα μέρη που είναι πιθανό να τον επηρεάσουν ψυχικά και να γεννήσουν διάφορα συναισθήματα εντός του.
Θα πρέπει να ασκηθεί στο να παραμένει απευαισθητοποιημένος από όλα αυτά και να μην δοκιμάζει κανένα συναίσθημα οφειλόμενο σε οποιαδήποτε εξωτερική εντύπωση.
Θα πρέπει να είναι απαθής, ενώ βοηθά σε ό,τι συμβαίνει γύρω του, το οποίο κανονικά θα άγγιζε την ύπαρξή του και θα έκανε να εκδηλωθούν εντός του συμπάθεια, οίκτος, φόβος, αγάπη, απέχθεια, οργή, κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτός οφείλει να παραμένει εσωτερικώς ήρεμος και απαθής.
ΘΕΩΡΗΜΑ 14ο
Έχοντας έτσι χαλυβδώσει την ψυχή του και κυριαρχώντας στο Υποσυνείδητό του, ο Μαθητής πρέπει τότε να προσπαθήσει να το ενδυναμώσει.
Τώρα νιώθει στην ψυχή του μόνο αυτό που θέλει να νιώσει σύμφωνα με την λογική του, και είναι ικανός να δημιουργήσει εκείνου του είδους τα συναισθήματα τα οποία θεωρεί αναγκαία για την θρέψη της ψυχής του.
Προς τον σκοπό αυτό, συντηρεί εκείνα τα συναισθήματα που μπορεί να θρέψουν, να ανυψώσουν και να εξευγενίσουν την ψυχική του ύπαρξη.
ΘΕΩΡΗΜΑ 15ο
Η Φιλία είναι ένα συναίσθημα που επιτρέπεται και εκπληρώνει τον υπ’ όψιν σκοπό, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει κάποια απτή συναισθηματική εκδήλωση.
Η Αδελφοσύνη είναι ένα συναίσθημα που ενώνει.
Η Συμπόνια επιτρέπεται, αλλά πρέπει να εκφράζεται μόνο με τη μορφή της Αγαθοεργίας.
Η Συμπόνια, είναι ένα συναίσθημα θλίψης για την κατάσταση ενός άλλου, αλλά με την προσδοκία της σωτηρίας, ενώ ο οίκτος, είναι μια ελεήμων αποστροφή (περιφρόνηση), χωρίς ελπίδα σωτηρίας για το αντικείμενο αυτής. Ο οίκτος βρίσκεται υπό την επήρεια του Καταστρεπτικού Παράγοντα.
ΘΕΩΡΗΜΑ 16ο
Όλα τα άλλα συναισθήματα, που προέρχονται από τον Καταστροφικό Παράγοντα, πρέπει να αποβληθούν, γιατί καθιστούν παθητικό το Υποσυνείδητο. Αυτά είναι το μίσος, η οργή, η αποστροφή (περιφρόνηση), η αυτοεκτίμηση, η ζήλια, ο φθόνος, η τιμή, η αντιπάθεια, η συμπάθεια κ.ο.κ.
ΘΕΩΡΗΜΑ 17ο
Ο Μαθητής, θα πρέπει επίσης να αποφεύγει κάθε συναίσθημα που δημιουργείται από την Φαντασία του, το οποίο και μπορεί να δημιουργήσει εντός του μια Κατάσταση Παθητικότητας.
Σε άλλες πάλι περιστάσεις της Αποστολής του, είναι επιβεβλημένο να δημιουργεί εντός του υπέροχα, Ενεργητικά Συναισθήματα (ευπάθειες).
ΘΕΩΡΗΜΑ 18ο
Όλο αυτό το Έργο της Κυριαρχίας επάνω στο Υποσυνείδητο, έχει ως στόχο να οδηγήσει τον Μυημένο στην Υπεροχή (να τον καταστήσει Διδάσκαλο).
Τότε, το Υποσυνείδητό του, καθιστάμενο Συνειδητό, του δίνει την Διπλή Όραση της Ψυχής και του επιτρέπει να διαβάζει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, μέσω των δονήσεων των ατομικών ψυχών.
ΘΕΩΡΗΜΑ 19ο
Κατά κανόνα, ο άνθρωπος δεν επιτυγχάνει αυτά τα αποτελέσματα, διότι η Οδός που καθοδηγεί κάθε νοητική επήρεια εξωτερικώς, μέσω του ενδιάμεσου των ψυχικών ρευστών, είναι φραγμένη. Το Έργο του Μύστου συνίσταται στο να αποφράξει την Οδό αυτή.
ΘΕΩΡΗΜΑ 20ο
Προκειμένου να προβεί στην Τελειοποίηση του Εαυτού του και να του προσδώσει την Δύναμη της Κυριαρχίας επί του Υποσυνειδήτου του, ο Μύστης οφείλει να θυσιάσει την αυτοεκτίμηση και το αίσθημα τιμής, σε αυτόν τον ίδιο. Αυτό αφοπλίζει και αποδυναμώνει την εναντιούμενη μνησικακία.
ΘΕΩΡΗΜΑ 21ο
Ο Μύστης θα σημειώσει πραγματική πρόοδο προς την Υπεροχή, όταν προσβληθεί ή χλευασθεί και δεν αισθανθεί καμία δυσαρέσκεια (μνησικακία), όχι μόνο εξωτερικώς αλλά ακόμη και στο ενδότερο Είναι του.
ΘΕΩΡΗΜΑ 22ο
Ο Διδάσκαλος (Μύστης), απαλλαγμένος απ’ την υποδούλωση των απαιτήσεων του σώματος, Κύριος του Ασυνείδητου του, και απαλλαγμένος απ’ την υποδούλωση των συναισθημάτων της ψυχής του, Κύριος του Υποσυνειδήτου του, επανακτά την δική του αληθινή Προσωπικότητα και γίνεται ένας πραγματικά Ελεύθερος Άνθρωπος.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΑΞΙΩΜΑ I.
Η πρόσκτηση της Κυριαρχίας δεν είναι μόνο ζήτημα επιθυμίας, δηλαδή το να θέλει κανείς να την αποκτήσει, λιγότερο ή περισσότερο επίμονα.
Απαραίτητα είναι:
Η Θέληση να κατευθύνει και
Η Ισχύς να δρά -μέσω του νευρικού συστήματος -
έτσι ώστε να επιτευχθεί ο στόχος που έχει Συλληφθεί δια της Φαντασίας.
ΑΞΙΩΜΑ II.
Με το πέρας του Έργου του, ο Διδάσκαλος δεν θα είναι υπόδουλος ούτε στο σώμα, ούτε στη ψυχή του, κι έτσι θα αποφεύγει να βρίσκεται στην κατοχή όντων που θα μπορούσαν να τον επηρεάσουν.
ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΞΙΩΜΑ
Προκειμένου να επιτύχει την Κυριαρχία επάνω στο Υποσυνείδητο και να το καταστήσει μία Συνειδητή Κατάσταση, ο Μύστης οφείλει να ξεκινήσει απαγορεύοντας κάθε ταραχή στο Υποσυνείδητό του.
Αυτή η Υπεροχή, που πρέπει να είναι απόλυτη, αποκτάται:
Πρώτον, δια της Περιστολής (Αυτοσυγκράτησης) και
Δεύτερον, δια της Επιβολής.
