43. ΜΥΗΤΙΚΗ ΠΥΞΙΔΑ
ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ
Οι 3 Τομείς και οι 3 Στοχεύσεις της Εσωτερικής μας Εργασίας
(Οκτώβριος 2021)
Αδελφοί και Αδελφές μου,
Ξεκινήσαμε μία ακόμη περίοδο Ταγματικής Εργασίας, εν μέσω των δυσκολιών και των προσκομμάτων που έχει θέσει η γενικότερη υγειονομική και κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο μας, τον κόσμο αυτόν της ασταθούς ισορροπίας.
Κατά την διάρκεια του θέρους, είχαμε την ευχέρεια να επανεξετάσουμε τους εαυτούς μας, τα κίνητρά μας, τις προόδους ή τα πισωγυρίσματα που έκανε ο καθένας μας στην εσωτερική του πορεία προς την “Απελευθέρωση” και για τον λόγο αυτό κρίνουμε σκόπιμο σήμερα να θέσουμε ορισμένα καίρια ζητήματα ως “Πυξίδα” της περαιτέρω εσωτερικής μας πορείας.
Σας έχουμε ήδη δώσει, και θα πρέπει απ’ την πλευρά σας να κατανοείτε και ήδη να εφαρμόζετε στην πράξη απαρέγκλιτα, τις “Ηθικές Αρχές” των Αδελφών του Κρίνου καθώς και τις “Ιδιαίτερες Αρχές” του Ιππότη/Δεσποσύνης του Κρίνου και του Αετού.
Επίσης σας έχουν δοθεί τα “Βασικά Θεωρήματα” της Αδελφότητάς μας: “Περί Ατόμου” (1ο - 11ο ), “Περί Συλλογικότητας” (12ο - 15ο ), “Περί Αναστάσεως της Προσωπικότητας” (16ο - 36ο ), αλλά και τα σπουδαία εννέα “Ηθικά Θεωρήματα” (37ο - 45ο ), μετά του σχολιασμού τους.
Εάν η μελέτη και ο διαλογισμός σας επί της μέχρι σήμερα δοθείσης προκαταρκτικής διδασκαλίας μας είναι επαρκής, αφενός θα έχετε σχηματίσει μέσα σας την “εικόνα” της πορείας της Μυήσεώς μας, η οποία είναι βεβαίως ατομική (και φαινομενικώς σταδιακή), και αφετέρου, σεις οι ίδιοι οφείλετε να χαράξετε πλέον την συνέχισή της προς την “Οδό της Αληθείας”, με την Δύναμη του Αετού και την Αγνότητα του Κρίνου και εξοπλισμένοι δια της Διπλής Παρατηρητικότητας.
Κατόπιν δε της παραδόσεως εκ μέρους μας της σειράς Θεωρημάτων “Περί Ασυνειδήτου”, “Περί Υποσυνειδήτου” και “Περί Συνειδητού”, η κατανόηση των οποίων αποτελεί ένα συνεχές και σπουδαίο πεδίο της εσωτερικής μας Εργασίας, είναι αναγκαίο να καταγράψουμε τα παρακάτω, τα οποία παρακαλούμε να εκλάβετε ως την “Πυξίδα” της Ταγματικής μας Εργασίας.
***
Αγαπημένοι Αδελφοί,
Η Εργασία που έχουμε δεσμευθεί να υλοποιούμε εν παντί καιρώ στην Αδελφότητά μας, εσωτερικώς και εξωτερικώς, καθορίζεται από τρία “Πεδία”, στα οποία εμβαθύνει η Μύησή μας. Συμβολικώς τα αναφέρουμε ως “Τετράγωνο”, “Τρίγωνο” και “Κύκλο”, δηλαδή ως το “Ασυνείδητο” -που μεταμορφώνεται σε “Υποσυνείδητο”- το “Υποσυνείδητο” -που μεταμορφώνεται σε “Συνειδητό”- και το “Συνειδητό” -που μεταμορφώνεται σε “Υπερ-Συνειδητό”.
Μπορούμε να τα ονομάσουμε και Πεδία της “Γέννησης”, της “Ζωής” και του “Θανάτου”, και αποτελούν, για τον συνετό Μαθητή της Αληθείας, τρεις σπουδαίες “Κλείδες” με τις οποίες -εάν τις μετουσιώσει σε εσωτερικό βίωμα- μπορεί να πραγματώσει το όλο Έργο.
Ας θυμηθούμε ότι τρεις, κατά βάσιν, είναι οι “Μυητικοί Δρόμοι” δια των οποίων ανά τους αιώνες υπηρετούνται η “Προσωπικότητα” και η “Ανθρωπότητα” (το “Μέρος” και το “Σύνολο”). Οι “Δρόμοι” αυτοί είναι τρεις μόνο φαινομενικώς, καθώς στην ουσία τους αποτελούν Μία Οδό με τρεις Εκφάνσεις.
Και η Οδός αυτή για την οποία σας μιλάμε είναι η Οδός της “Μεταμόρφωσης της Συνείδησης”, σε καθένα από τα προαναφερόμενα επιμέρους τρία “Πεδία”.
Αυτή η Μυητική Πορεία του αφυπνισμένου ανθρώπου, μπορεί συνεπώς να ιδωθεί ως μία Κλίμακα, με τρία διαδοχικά “στάδια” ή σκαλοπάτια. Ωστόσο στην Μύησή μας θεωρούμε ότι οφείλουμε, και μπορούμε να το κάνουμε, να εργαστούμε ταυτοχρόνως και στα τρία αυτά “Πεδία”, κάτι που είναι απολύτως αναγκαίο για την Αναγέννησή μας, ατομική και συλλογική, δηλ. για την Θέαση του Πεδίου του Υπέρτατου Αγαθού, του υπέροχου Έωνος, όπου κάθε λέξη η οποία προσπαθεί να Το περιγράψει σβήνει και μόνον η Σιωπή Του αρμόζει.
Το “Έργο” λοιπόν για την ανάπτυξη και την Μεταμόρφωση της Συνείδησης, καθώς και η πραγμάτωσή του επί της “προσωπικότητας”, δεν ακολουθεί, σύμφωνα με τις μελέτες μας, μία “γραμμική πορεία”, αλλά, κινούμενο σπειροειδώς, υλοποιείται μέσα μας ταυτοχρόνως και στα τρία “Πεδία”.
Διαφορετικές Εσωτερικές Μυητικές Σχολές χρησιμοποίησαν ανά τους αιώνες διαφορετικές προσεγγίσεις ή μεθόδους, που αντιστοιχούσαν σε κάθε ένα από τα τρία αυτά “Πεδία”, ή τους τρεις “Τομείς της Εργασίας”, ωστόσο στην Αδελφότητά μας χρησιμοποιούμε ταυτοχρόνως και τις τρεις Μυητικές Ατραπούς, για τις οποίες θα μιλήσουμε λίγο περισσότερο σήμερα.
Βέβαια στον “Εξωτερικό Κύκλο” του Τάγματος, οι τρεις ενιαίες αυτές Μυητικές Ατραποί “διαχωρίζονται”, τρόπον τινά, στα επιμέρους στάδια της Μυήσεώς μας, όπως καθορίζονται στους βαθμούς του “Εταίρου”, του “Ιππότη” και του “Ταξιάρχη” του Κρίνου και του Αετού.
Ας δούμε λοιπόν τους τρεις αυτούς “Τομείς” ή “Πεδία” της εν γένει Μυητικής Εργασίας, που αποτελούν ταυτοχρόνως και την “στόχευση” του δικού μας Έργου:
i. Κάποιες απ’ τις Μυητικές Σχολές του παρελθόντος, εστίασαν στο “Πεδίο του Ασυνειδήτου”, εργαζόμενες επί του Τετραγώνου (τον πολλαπλασιασμό της Δυάδος με τον εαυτό της), δηλ. επί της ανθρώπινης προσωπικότητας. Αυτό το στάδιο ανάπτυξης είναι πάντοτε αναγκαίο, καθώς ο άνθρωπος μπορεί εργαζόμενος επί του πεδίου αυτού να αποκτήσει μια ελεύθερη και ανεξάρτητη “συνείδηση του εαυτού του”. Μπορεί εργαζόμενος με υπομονή και επιμονή να σμιλέψει και να οριοθετήσει τον εαυτό του ως “άτομο”, αποκτώντας την λεγόμενη “Αυτογνωσία”.
Με αυτήν την “εξέταση του εαυτού”, που πραγματοποιείται κυρίως στον βαθμό του Εταίρου του Κρίνου και του Αετού, μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σχετικό στάδιο ανάπτυξης, αποκτώντας κάποιες θεμελιώδεις (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) αρετές, όπως είναι η εγκράτεια, η ανεκτικότητα, η ανδρεία, η σύνεση. Καθώς ωστόσο η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη εσωτερική Εργασία μας έγκειται στο να ανακαλύψουμε τον αληθινό, θείο εαυτό μας που αποτελεί το “καθ’ ομοίωση” με τον Θείο Λόγο και ζωοποιεί τον υλικό μας φορέα, οφείλουμε να εργαζόμαστε, ταυτοχρόνως, και σε ένα δεύτερο επίπεδο, πράγμα το οποίο συμβαίνει, κυρίως, στον βαθμό του Ιππότη του Κρίνου και του Αετού.
ii. Αυτό είναι το πεδίο στο οποίο εργάστηκαν πολλοί Παρελθόντες Αδελφοί μας, οι οποίοι εστίασαν στο “Πεδίο του Υποσυνειδήτου”, εργαζόμενοι επί του Τριγώνου (το αποτέλεσμα της “ενεργείας” δύο “Μονάδων”, που γεννούν έναν Τρίτο, “Ενδιάμεσο Παράγοντα”), δηλ. επί των ψυχικών ρευστών και των συναισθημάτων μας.
Εδώ η περαιτέρω μελέτη του “εαυτού” κάνει την αυτοσυνειδητή και εξατομικευμένη προσωπικότητα να αποκτά επιπλέον Συνείδηση των διαφορετικών “ψυχικών επιδράσεων” οι οποίες την διέπουν. Εμείς εμβαθύνουμε εδώ ακόμη περισσότερο στην Εργασία Ενδοσκόπησης, η οποία εξυπηρετεί την ανάπτυξη μιας “Συνειδητής Ψυχής” και οδηγεί στην “Αυτοκυριαρχία”, η οποία αποτυπώνεται στην εκδήλωση μιας σταθερής και γενναίας προσωπικότητας, γεμάτης αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας για τους γύρω της, που πράττει σε κάθε περίπτωση αυτό που έλλογα κρίνει ως σωστό να πράξει, ή να μην πράξει, ανεξαρτήτως εξωτερικών κανόνων, υποχρεώσεων ή εξαναγκασμών.
Μ’ αυτήν την περαιτέρω εμβάθυνση της εσωτερικής μας Εργασίας, μπορούμε να φτάσουμε σε ένα υψηλότερο στάδιο ανάπτυξης, ωστόσο κι αυτό δεν είναι αρκετό από μόνο του, καθώς μπορεί να εγκαταστήσει εντός μας έναν εαυτό εγωιστικό, που διαπνέεται από την “αλαζονεία της επίτευξης” και συνεπώς βρίσκεται ακόμη σε πλάνη και χωριστικότητα.
Οφείλουμε λοιπόν να ενθυμούμαστε πάντοτε κατά την διάρκεια της Εργασίας μας, την θεία, αιώνια φύση μας, και αυτό γίνεται με την Διπλή Παρατηρητικότητα ή Προσοχή, ώστε το πέρασμα και η μαθητεία μας σ’ αυτήν την γήινη ζωή να καταστούν ευεργετικά για εμάς και τους γύρω μας, απαλλαγμένα από κάθε φόβο και πόνο. Κι έτσι συνεχίζουμε εργαζόμενοι σε ένα τρίτο στάδιο “Μυητικής Εξέλιξης”.
iii. Σε ένα λοιπόν τρίτο, ας πούμε “ανώτερο” επίπεδο μελέτης και πρακτικής εφαρμογής, κάποιες Μυητικές Σχολές εστίαζαν, και εστιάζουν, στο “Πεδίο του Συνειδητού”, εργαζόμενες επί του Κύκλου (του Συμβόλου της Απολύτου Μονάδος), δηλ. επί των Πνευματικών -όχι απλώς των διανοητικών- εγγενών δυνατοτήτων του Μυημένου, οι οποίες αν αναγνωριστούν, οδηγούν στην Σύνδεσή του με αυτό που γενικώς αντιλαμβανόμαστε ως “Πνεύμα”.
Εδώ ερμηνεύεται διαφορετικά το Δελφικό Παράγγελμα “ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ”, καθώς η προσέγγισή μας διαφέρει τόσο από την “συμπεριφοριστική” αυτογνωσία και αυτοκυριαρχία που ακολουθεί η επιστήμη της “ψυχολογίας”, όσο και από την θεραπεία των απωθημένων συναισθημάτων και των εν γένει εσωτερικών καταγραφών μας, των τυπωμένων στο υποσυνείδητο, στο “σκιερό” αυτό μέρος της ψυχής, με το οποίο ασχολείται η λεγόμενη “ψυχανάλυση”.
Για εμάς η “Σύνδεση” των ενστίκτων και του σωματικού γενικότερα πεδίου μας (ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ) με την ψυχή και τα συναισθήματά μας (ΤΡΙΓΩΝΟ) και εν συνεχεία με το Πνεύμα (ΚΥΚΛΟΣ), και η δι’ αυτού (Πνεύματος) μεταμόρφωση της “προσωπικότητάς” μας, δια της καύσης της επίπλαστης, συνηθισμένης μας προσωπικότητας, αποτελεί τον Τρίτο αυτόν Μυητικό Δρόμο που οφείλουμε να ακολουθούμε, εργαζόμενοι ωστόσο ταυτοχρόνως και στους δύο προηγούμενους. Ο Τρίτος αυτός Δρόμος είναι για όλους μας σήμερα απολύτως αναγκαίος και λαμβάνει χώρα κυρίως στον βαθμό του Ταξιάρχη του Κρίνου και του Αετού.
Αυτή είναι για μας η “Ιερά Οδός” του Σύμπαντος, η οποία οδηγεί στο πεδίο της αληθινής Δυνάμεως και στην Ενατένιση (Θέαση) του θεϊκού κόσμου με τα μάτια όμως ενός “αρχάριου”, με τα μάτια μικρού παιδιού! Αποτέλεσμά της είναι ο θάνατος της παλιάς επίπλαστης προσωπικότητας και η γέννηση του Νέου Ανθρώπου, του (ανα)γεννημένου εν Πνεύματι και Αληθεία, που οδηγείται στο αληθώς Ζην και στην ποθητή εσωτερική κατάσταση πληρότητας και ευδαιμονίας, την άνθιση του Ρόδου ή του Κρίνου μέσα μας, υπό την προστασία του Ιερού Δικεφάλου Αετού μας.
Εδώ μπορεί ο Μυημένος να υπερβεί την “ύλη” απελευθερώνοντας τον εαυτό του από τα δεσμά της, αντιλαμβανόμενος βιωματικά την νέα Πύρινη Χριστική Συνείδηση, τον Θεϊκό Σπινθήρα εντός του, που περιλαμβάνει αλλά και υπερβαίνει ταυτοχρόνως το “Ασυνείδητο”, το “Υποσυνείδητο” αλλά και το “Συνειδητό”.
Χωρίς αυτήν την “Πύρινη Γνώση” του Θεϊκού Εαυτού μας, δεν μπορεί να υπάρξει θεία Σοφία, αλλά μόνον η “σοφία” του κόσμου αυτού της πλάνης και των ψευδαισθήσεων. Οι “πρίγκηπες της επιστήμης” του κόσμου μας, και οι περισσότεροι “εσωτεριστές” της εποχής μας, είναι τόσο αλαζόνες, ώστε να φαντάζονται ότι έχουν ήδη βρει το “αληθινό εγώ” τους και την πηγή της “ευδαιμονίας” τους, μέσω της “επιστήμης” ή των συνεχιζόμενων “εσωτερικών ερευνών” τους. Ωστόσο, εάν είχαν πράγματι βρει το δικό τους αληθινό “εγώ”, που για μας είναι μόνον το “θεϊκό εγώ” (ο Χριστός μέσα μας ή με άλλους όρους το “Μη-εγώ”, ο “Μη-εαυτός”), δεν θα χρειάζονταν πια τους “ιερείς”, ως μεσάζοντες μεταξύ αυτών και της Θεότητος, ούτε τους “ειδικούς επιστήμονες”, ως μεσάζοντες μεταξύ αυτών και της Φύσης ή της Ψυχής τους, ούτε αυτό το πλήθος των βιβλίων και των τελετουργικών “οδηγιών” για το “μονοπάτι της λύτρωσης”, αφού θα καθοδηγούνταν απ’ αυτόν τον ίδιο τον “Αναγεννημένο εντός τους Θεό”, στο ασφαλές λιμάνι της Σωτηρίας.
Αλήθεια σας λέγω, οι “γνώσεις” και η “σοφία” των λεγόμενων σοφών του κόσμου αυτού της ασταθούς ισορροπίας, δεν προέρχεται από την Μία Πηγή των Αγαθών και την Μοναδική Αρχή των Πάντων (που ονομάζουμε συμβατικώς στην Αδελφότητά μας “Έωνα”, δηλαδή το “Aφ’ Eαυτού Όντως Υπάρχον Πεδίο”), προέρχεται μόνον απ’ τις διανοητικές τους μελέτες, παρανοήσεις και πλάνες.
Η “αίσθηση του εγώ” που βιώνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι, και την οποία θεωρούμε πεπλανημένα ως τον “αληθινό εαυτό” μας, δεν έχει σχέση με το “θεϊκό εγώ”, την Μία και Ενιαία Χριστική Συνείδηση για την οποία σας ομιλούμε και στην οποία στοχεύουμε, Αδελφοί και Αδελφές μου!
Αυτό το συνηθισμένο “εγώ” (που είναι στην ουσία μία “πολλαπλότητα” διαφορετικών και αντικρουόμενων μερικότερων “εγώ”) οφείλουμε να το “πετάξουμε στην φωτιά”, για να αναλωθεί απ’ το Πνευματικό Πύρ της Καρδιάς μας, καθώς αποτελεί έκφραση του ενστικτώδους, ψυχικού και διανοητικού μας “εαυτού”, όπου συγκεντρώνουμε πεπλανημένα την εξωτερική συνείδηση και την προσοχή μας. Ας αναγνωρίσουμε ότι εντός μας, υπάρχουν πολλά διαφορετικά τέτοια “εγώ” που “πολεμούν” μεταξύ τους για την Κυριαρχία, σε έναν αμφίρροπο εσωτερικό πόλεμο που δημιουργεί ανέκαθεν τα περισσότερα από τα εσωτερικά προβλήματα τα οποία είχε και έχει ο άνθρωπος.
Αδελφοί και Αδελφές μου, στην Μύησή μας στοχεύουμε στο γκρέμισμα αυτών των κατακερματισμένων “εγώ”, αναζητώντας την “Σύνδεση” με το Ένα και από πάντα υπάρχον “θεϊκό Εγώ”. Αυτό το αποκαλούμε συμβατικώς “Υπερ-Συνειδητό”, το οποίο υπερβαίνοντας τα πάντα, αγκαλιάζει ταυτοχρόνως ως απεριόριστος “Κύκλος” τα πάντα, τροφοδοτούμενο απ’ τις Δυνάμεις που εκπέμπονται απ’ την Αρχή των Πάντων, τον υπέροχο Έωνα, που μπορούμε να πούμε ότι είναι το Πεδίο του “Υπερτάτου Αγαθού”, αν και ο ανθρώπινος λόγος και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είναι πάντοτε περιοριστικές, ενώ “Αυτό είναι Αφ’ Εαυτού Υπάρχον”, απολύτως “Απεριόριστο” και “Άχρονο”, ώστε καμία λέξη δεν πρέπει και δεν μπορεί να ειπωθεί για να Το προσδιορίσει.
Ας διαλογιστούμε επάνω στις σκέψεις αυτές Αδελφοί μου και ας χρησιμοποιήσουμε την ευεργετική περίοδο του Φθινοπώρου και του επερχόμενου Χειμώνα για να σπείρουμε και να φροντίσουμε με ευγένεια και ευγνωμοσύνη τους ευαίσθητους σπόρους του Πνευματικού Πυρός εντός μας, ώστε να δώσουν, όταν και αν είναι θεμιτό να δώσουν για μας, τον καρπό που αναμένουμε!
Εκ της Διδασκαλίας της Αδελφότητας των Ιπποτών του Κρίνου και του Αετού Οκτώβριος 2021
«Επιτρέψτε στο Άρρεν και στο Θήλυ να δημιουργήσουν έναν Κύκλο για εσάς, απ’ τον οποίο θα προκύψει ένα Τετράγωνο του ιδίου πλάτους. Από αυτό δημιουργήστε το Τρίγωνο και περικλείστε το σε μια Σφαίρα που περικλείει τα πάντα. Τότε θα γεννηθεί η Λίθος. Εάν δεν κατανοείτε τώρα αυτά τα πράγματα εύκολα και αμέσως, θα τα κατανοήσετε μόλις αρχίσετε να κατανοείτε τις Αρχές της Γεωμετρίας...»
