Μ.Τ. Є+ Τάγματος Ιπποτών του Κρίνου και του Αετού
Αδελφοί και Αδελφές μου,
Συνήθως εμείς, τα ενσαρκωμένα ανθρώπινα όντα, εκλαμβάνουμε, μάλλον ως επακόλουθο της "Πτώσης" μας (της αρχικής αλλά και αυτής που λαμβάνει χώρα έκτοτε συνεχώς, με τις ψυχές-συνειδήσεις να κατέρχονται αδιαλείπτως στον κόσμο αυτό), εκλαμβάνουμε λοιπόν ως “πραγματικότητα” μόνον εκείνο που έχει σχέση με την υλική μας ζωή και ξοδεύουμε αδιάκοπα και άσκοπα τον χρόνο και την ενέργειά μας, σε μια εργασιακή, κοινωνική, πολιτική, “πνευματική” κ.α. δραστηριότητα, που μοιάζει περισσότερο με έναν αγώνα υπεροχής και επιβολής, με σκοπό να αποκτήσουμε τα μέσα, τις υλικές ευκολίες του “χαμηλού” τούτου κόσμου που διευκολύνουν μια ζωή φαινομενική, πλαστή και τελικά στερημένη συνείδησης. Μια ζωή φαινομενικής “ασφάλειας”.
Όμως κάποιοι από εμάς, έχοντας γευτεί τα νάματα της πνευματικής παραδόσεως που αδιάκοπα, σαν καταρράκτης φωτός, λούζει αυτόν τον μικρό γαλάζιο πλανήτη, είμαστε σε Εγρήγορση, είμαστε Όρθιοι, και με τα χέρια ανοιχτά σαν τα φτερά του Χρυσού Αετού μας, είμαστε έτοιμοι να αγκαλιάσουμε κάθε πλάσμα και κάθε ύπαρξη. Κι αυτό νιώθουμε ότι δημιουργεί μια ζωή ουσίας και όχι φαινομένων!
Λέω λοιπόν στον εαυτό μου τα λόγια τούτα:
Ιερέ Δικέφαλε, ακολουθώντας το παράδειγμά σου, ακολουθώ την Πορεία μου, σαν να πετώ επάνω απ’ τις μικρότητες του κόσμου αυτού, με θάρρος και γενναιότητα!
Απλώς αναζητώ την Αλήθεια! Σκέφτομαι Καθαρά!
Είμαι Καλός! Κάνω το Καλό!
Θέλω να δημιουργήσω έναν κόσμο ισχυρών και γενναίων ανθρώπων, γεμάτων ευγνωμοσύνη και αγάπη, έναν κόσμο "Ιπποτών" και "Δεσποσυνών", που αντιμετωπίζουν την ζωή όπως έρχεται!
Και ξεκινώ απ’ τα παιδιά μου, τους αδελφούς και τις αδελφές μου, κι αν μπορώ ακόμη τους φίλους και τους γνωστούς μου!
Βαδίζω απλώς τον Δρόμο μου, με θάρρος και γενναιότητα!
Συνεχίζω απλώς να εργάζομαι για την Αγάπη και την Αμοιβαιότητα εγκατεστημένες στην Ανθρωπότητα, αρχίζοντας από την αρετή της Ανεκτικότητας!
Εργάζομαι για να εδραιώσω το Μεγάλο Έργο που περνά μέσα απ’ το Μονοπάτι της Καρδιάς!
Θέλω έναν κόσμο απλών και φυσικών, αλλά ταυτόχρονα πνευματικά ισχυρών και γενναίων ανθρώπων, γιατί ο "αντίπαλος" ήταν πάντα -και τώρα ακόμη περισσότερο- ισχυρός και πανούργος, και θα πρέπει να φροντίσω να κάνω την επόμενη γενιά εξίσου γενναία και θαρραλέα για να αντιμετωπίσει τις δικές της μεγάλες μάχες.
Δικό μου είναι το Χρέος αυτό και με χαρά το αναλαμβάνω!
Δεν υπάρχει τόπος για φόβο στην καρδιά μου, ποτέ δεν υπήρχε!
Οι αληθινοί Άνθρωποι ανά τους αιώνες εργάζονται ατρόμητα στον κόσμο αυτόν της ασταθούς ισορροπίας και το παράδειγμά τους ακολουθώ!
***
Όταν είμαι Ατρόμητος, κανείς δεν μπορεί να σταθεί απέναντί μου στη μάχη για το Καλό, είτε στην υλική, είτε στην πνευματική ζωή. Όταν είμαι Ατρόμητος, είμαι Νικηφόρος σε όλες τις μάχες της ζωής.
Τα φτερά της συνειδήσεώς μου είναι η προστασία μου, η σκέψη και ο λόγος μου είναι η πανοπλία μου απέναντι στις επιθέσεις των δυσαρμονικών δυνάμεων που φέρνουν την ανισορροπία στον κόσμο τούτο, τον κόσμο της ασταθούς ισορροπίας!
Εγώ διατηρώ απλώς την ισορροπία μου! Είμαι ευσταθής, σωματικά, ψυχικά και πνευματικά!
Ξέρω ότι όλοι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν θάρρος, δύναμη και ενέργεια, μέσω της απλής εκτέλεσης αυτού που θα θεωρήσουν καθήκον τους! Οι αδυναμίες τους μπορούν να μετατραπούν σε δυνατότητες με την σκληρή δουλειά τους. Φτάνει όλοι μαζί να προχωρήσουμε! Και θα προχωρήσουμε μέσω του Δρόμου της Αγάπης για το Καθήκον μας αλλά και της Σοφίας να διακρίνουμε ποιό ακριβώς είναι αυτό!
Ο χρόνος φαίνεται πλέον να κυλάει με μεγαλύτερη ταχύτητα...
Βλέπω όλα τα "πολιτισμένα κράτη" με τις "ευγενείς κυβερνήσεις" τους, να έχουν σηκώσει το κεφάλι τους, με τα στόματα ορθάνοιχτα, σαν κόμπρες, περιμένοντας την ευκαιρία να δαγκώσουν και να κατασπαράξουν το ένα το άλλο!
Χρειάζεται λοιπόν θάρρος και γενναιότητα από όλους μας και ιδίως αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Μαζί με την εκτέλεση του Καθήκοντος, που είναι Αγάπη εν Δράσει, θα πρέπει να έχουμε το "Όνομα του Θεού" μέσα στην Καρδιά και την Διάνοιά μας!
Η επίτευξη του Έργου μας απαιτεί την δημιουργία ελεύθερων, απλών, φυσικών, γενναίων και θαρραλέων ανθρώπων, που θα μπορούν άφοβα και με εμπιστοσύνη να περπατούν στον κόσμο αυτό, κάνοντας απλώς το καθήκον τους! Το Καλό!
Κι αυτό δεν γίνεται χωρίς την βοήθεια της Χάρης του Αοράτου!
Αναμφίβολα το ανθρώπινο ον είναι ελεύθερο πνευματικά. Δεν μπορεί όμως να το αναγνωρίσει, ούτε καν με την φαντασία του, όσο παραμένει δέσμιο ψυχικά και υλικά. Κι όμως, και ψυχικά μπορεί να καταστεί ελεύθερο, εφόσον αναπτύξει την Θέλησή του, ενώ μπορεί επίσης να καταστεί ελεύθερο και φυσικά, υλικά, και κοινωνικά, δια της αναπτύξεως της Ισχύος του!
Εάν, με Πίστη, που σημαίνει Εμπιστοσύνη στο Αόρατο, και απαρέγκλιτη Ηθική εναποθέσω την Ελπίδα του παρόντος και του μέλλοντος στον Κύριο, εάν δείξω αφοσίωση και σταθερή αποφασιστικότητα στο Μέγα Έργο και απλώς ακολουθήσω το Μονοπάτι της Αλήθειας, της Απλότητας και της έμπρακτης, απρόσωπης Αγάπης, είμαι βέβαιος πως θα φτάσω στον προορισμό μου!
Όταν όλος ο κόσμος καίγεται απ’ την φωτιά των αμαρτιών (λαθών) και της θλίψης του, όταν οι φλόγες πρόκειται να εξαφανίσουν τα πάντα, μόνον έτσι μπορεί να σωθεί η Ανθρωπότητα:
Μόνο όταν ο Άνθρωπος κυριαρχήσει στον εαυτό του έχοντας σταθερή Πίστη, απρόσωπη Αγάπη και Αποφασιστικότητα, μόνο τότε θα περάσει ανέπαφος μέσα απ’ την καταστροφή…
Αποτελεί Χρέος μου να βοηθήσω όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ να αποκτήσουν σταθερή Πίστη, απρόσωπη Αγάπη και Αποφασιστικότητα!
Αυτό θέλω και αυτό μπορώ να κάνω.
***
Η απάθεια στα "πράγματα του κόσμου αυτού", την οποία επιζητώ, ας μην γίνει ωστόσο αιτία αδράνειας ή παθητικότητας εκ μέρους μου.
Είμαι "απαθής" σημαίνει ότι "δεν πάσχω", όχι ότι "δεν παθαίνω"! Το ότι "παθαίνω", μου είναι αδιάφορο, αφού ξέρω πως δεν επηρεάζει τον πνευματικό πυρήνα της ύπαρξής μου.
Έχω λοιπόν εμπιστοσύνη και θάρρος και δρώ προς το Καλό, γιατί η αδράνεια προς την επίτευξη του Καλού, ακόμη και εκ μέρους καλών ανθρώπων, έχει τόσο "δροσίσει" το αίμα των ανθρώπων επί αιώνες, ούτως ώστε να έχει γίνει αυτό σαν το κρύο, νεκρό νερό μιας παγωμένης λίμνης. Κι όμως, στα βάθη της υπάρχει ακόμη ζωή…
Η απαθής αδράνεια παράγει την έλλειψη Διάκρισης μεταξύ καλού και κακού. Όμως όλοι μας έχουμε να ζήσουμε μια ζωή γενναιότητας, θάρρους και πληρότητας, εάν δράσουμε για το Καλό. Γιατί παρ' όλη την τωρινή μας αδράνεια, στο βάθος μας υπάρχει ακόμη Ζωή!
Χωρίς όμως θάρρος και χωρίς διάκριση, είμαστε ήδη νεκροί... Ζωή χωρίς θάρρος και διάκριση, ζωή χωρίς αγάπη και σοφία, δεν είναι ζωή...
Κι όμως, από τον Θάνατο έρχεται η Ανάσταση και δια του Σταυρού η Σωτηρία. Δεν απελπίζομαι, συνεχίζω!
Γύρω μου, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι σαν μαριονέτες που χορεύουν στον ρυθμό δαιμονικών ηγετών, παραπλανημένων πνευματικών αρχηγών, εκφυλισμένων καλλιτεχνών και άπληστων εμπόρων.
Για τους πολλούς η ζωή είναι απλώς εκείνο που βλέπουμε, εκείνο το οποίο “διασκεδάζουμε”...
Γνωρίζω καλά τη ζωή, τόσο ώστε να έχω κατανοήσει την ουσία και το εύρος της "αμεριμνησίας" και της "απάθειας" με την οποία οφείλω να διέλθω στον κόσμο αυτό. Ωστόσο, οι αρχές της αναζήτησης της Συνείδησης μέσα μου, η αγαθοποιός δράση μου και η αναγεννητική επίδρασή της στους άλλους ανθρώπους, ποτέ δεν παρακώλυσαν την αληθινή απόλαυση των θαυμάτων του κόσμου αυτού, ούτε την φυσική, απλή και αρμονική ικανοποίησή μου στο πεδίο του φυσικού επιπέδου, στο οποίο βρίσκομαι.
Αυτή η κατανόηση, μου φανερώνει το αυτονόητο:
Ότι σε μένα έγκειται να προστατεύσω με τις φτερούγες μου κάθε άνθρωπο που το έχει ανάγκη και να οδηγήσω τα βήματά του στον Δρόμο της Διάκρισης (Σοφίας) και του Θάρρους (Αγάπης).
Σε μένα έγκειται να προστατεύσω και τον εαυτό μου από τις επιθέσεις της άγνοιας, της αλαζονείας, της πλάνης και των ψευδαισθήσεων, κλείνοντας με στοργή της φτερούγες μου και τυλίγοντας απαλά και με αγάπη τον εαυτό μου, χωρίς να πνίγω το σθένος και το θάρρος μου!
Βλέπω γύρω μου, τα παράλογα και τις καθημερινές θηριωδίες που διαπράττονται στον κόσμο... Οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν κοπάδια ζώων. Ακούω φράσεις όπως "ανοσία της αγέλης" και "αόρατος πόλεμος"…
Ποιός έχει πλέον το θάρρος να σταθεί απέναντι σε αυτές τις θηριωδίες;
Ποιος μπορεί να το κάνει ιδίως σήμερα όταν αναφύονται προφάσεις για την δημόσια υγεία, για την οικονομία, για το "κοινό καλό", προκειμένου να δικαιολογηθεί η απολυταρχία των τεχνοκρατών της επιστήμης, της πολιτικής, της οικονομίας και των παντός φύσεως "ειδικών"; Ίσως δεν μπορεί κανείς μόνος του. Όλοι μαζί πρέπει να είμαστε γενναίοι και λογικοί, να δίνουμε θάρρος και να βοηθούμε ο ένας τον άλλο, όπου χρειάζεται. Ο καθένας μας οφείλει να έχει σταθερή αποφασιστικότητα και να παραμένει πιστός σε αυτό που θεωρεί αληθινό.
Χρειάζεται λοιπόν Διάκριση, ώστε να ξέρω ποιό είναι το Αληθές.
Η Επανάσταση της Αγάπης εκδηλώθηκε πριν από 2.000 χρόνια στον κόσμο μας, όμως η Επανάσταση της Διάκρισης, η μεγάλη Επανάσταση της Σοφίας, παρόλο που είναι κοντά, δεν θα εκδηλωθεί εάν ο καθένας μας, εάν πρώτα "εγώ", δεν την εκδηλώσω εντός μου! Ωστόσο, πόσο πνευματικό θάρρος και πόση υποστήριξη από τις πνευματικές ιεραρχίες χρειάζεται για να γίνει αυτό! Και βέβαια, χωρίς πνευματικό θάρρος, ο άνθρωπος είναι ήδη νεκρός ακόμη κι αν νομίζει ότι ζει…
Ο καθένας μας ας θεωρεί λοιπόν τον εαυτό του έναν ταπεινό υπηρέτη της Εξέλιξης.
Ας πούμε θαρρετά: Οφείλω να δράσω!
Οφείλω να εκτελέσω αυτό που το Πνεύμα μου συνέλαβε και ο Λόγος μου προσδιόρισε ως Αληθές, γιατί αυτό είναι απλώς το Ηθικό μου Καθήκον!
Δεν πρόκειται, και ούτε με νοιάζει, να λάβω τα εύσημα για την εκτέλεσή του, τουλάχιστον όχι από τους συνανθρώπους μου. Κανένα μπράβο δεν θα ακουστεί, όμως η εκπλήρωση του καθήκοντός μου θα είναι η επιβράβευση της υπομονής, του θάρρους και της εκδηλωμένης εν αγάπη Διάκρισής μου! Θα είναι η Αγάπη και η Σοφία εν δράσει! Θα είναι το υπέρτατο Αγαθό φανερωμένο!
Ξεχνώ τις έννοιες του "κέρδους" και της "ζημίας", δεν ανησυχώ για επαίνους ή για λόγια κατάκρισης που μπορεί να ακούσω στην Πορεία!
Ο κόσμος μας είναι πλέον ένα σπίτι που καίγεται… Απλώς πετώ αρμονικά μέσα και πάνω απ’ την φωτιά! Οι συμφορές που έχουν έλθει και που συνεχίζουν να φτάνουν στην ανθρωπότητα, λόγω της αφροσύνης και της τυφλότητάς μας, σύντομα θα είναι περισσότερες.
Σκέφτομαι ότι πρέπει να έχω το θάρρος να αντιμετωπίσω τα πάντα: πλημμύρες, φωτιές, καταιγίδες, επιδημίες, οικονομικές κρίσεις, διατροφικές κρίσεις, κοινωνικές και οικολογικές κρίσεις, ή ακόμη και έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας, με την ανάλογη "απάθεια". Μπορώ να τα αντιμετωπίσω; Μπορώ. Μπορώ, εάν ξεπεράσω τον "φόβο του θανάτου" και την "ελπίδα της ζωής".
Άλλωστε ο "Θάνατος" έχει ήδη λάβει χώρα: είναι η "Κάθοδός" μου στον κόσμο αυτό της ασταθούς ισορροπίας.
Η "Ανάσταση" μπορεί να πραγματωθεί επίσης στον κόσμο αυτό της ασταθούς ισορροπίας -και γι’ αυτό τα φτερά μου ας είναι ανοικτά- με τα μέσα που προσφέρει η Διδασκαλία για την ανάπτυξη της Συνειδήσεώς μου. Και, τέλος,
Η "Ζωή", η αληθής Ζωή, θα είναι η Αναγέννησή μου σε ένα άλλο "επίπεδο", μαζί με τις ευγενικές ψυχές που προηγήθηκαν στο ίδιο Μονοπάτι, και περιμένουν...
Είμαι λοιπόν σε Εγρήγορση, είμαι εφοδιασμένος με τις Τρεις Κλείδες που μου προσφέρει η Μύηση και με την Διπλή Παρατηρητικότητα του Ιερού Δικεφάλου και είμαι εξαιρετικά προσεκτικός.
Είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω με χαμόγελο αυτόν τον κόσμο της ασταθούς ισορροπίας, αυτόν τον "χρόνο ζωής και δράσης" που μου αναλογεί σ’ αυτόν, και ό,τι αυτός πρόκειται να φέρει! Είμαι προσεκτικός, θερμός, ενεργός, εργατικός και, ταυτόχρονα, απαθής, διότι βασίζω την Ελπίδα μου στον Κύριο.
Ζητώ με Πίστη την Ευλογία και την Προστασία του Αοράτου, για μένα και όλους τους Αδελφούς και τις Αδελφές μου και για όλα τα αισθανόμενα όντα, για να είμαστε όλοι πάντα Προστατευμένοι δια της Αγάπης Του! Είμαι Ατρόμητος!
Είμαι υπεύθυνος για μένα, για σένα και για την Απελευθέρωσή μας από τα ψεύτικα δεσμά του κόσμου αυτού.
Έχω Θάρρος και Διάκριση! Έχω Αγάπη και Σοφία!
Είμαι Αγάπη και Σοφία…
Οι Ιδρυτές της Αδελφότητας τον 20ο αιώνα:
Σ.μ.Δ. Δημήτριος Σεμελάς, "Δώρος"
Σ.μ.Μ. Μαρία, "Δώρα"
