39. ΠΕΡΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
(21 ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ)
(Ιούνιος 2021)
ΘΕΩΡΗΜΑ 1ο
Το Συνειδητό είναι εκείνη η Κατάσταση της Ουσίας, μέσω της οποίας ο Άνθρωπος που είναι ήδη Κυρίαρχος του Υποσυνείδητου και του Ασυνειδήτου του, μπορεί να αντιληφθεί τι Είναι, τι Θέλει και τι Δύναται να πράξει.
Η πραγμάτωση αυτής της τρίτης Κυριαρχίας οδηγεί στην ανύψωση του Συνειδητού σε μια Υπερ-Συνειδητή Κατάσταση.
ΘΕΩΡΗΜΑ 2ο
Ανυψώνοντας το Συνειδητό σε μια Υπερ-Συνειδητή Κατάσταση, ο Μυημένος υπερβαίνει τον εαυτό του προκειμένου να μπορεί να κατευθύνει ο ίδιος τις τρεις του Καταστάσεις.
Αυτό σημαίνει ότι τώρα εποπτεύει την Συνειδητή του Κατάσταση “από ψηλά”, έτσι ώστε να είναι υπερ-συνειδητός αυτής, ενώ μόνη η Συνειδητή Κατάσταση είναι αρκετή για την Κυριαρχία και επί των προηγούμενων δύο Καταστάσεων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 3ο
Η Κυριαρχία επί του Συνειδητού, έγκειται στην ανάπτυξη της Γνώσης της προέλευσης των πραγμάτων, καθώς και των σχέσεων και των αιτίων του Παντός.
ΘΕΩΡΗΜΑ 4ο
Υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός Μυημένου που είναι Κυρίαρχος της “Συνειδητής Κατάστασης” και ενός ατόμου που είναι “πρίγκιπας της επιστήμης”.
Ο τελευταίος έχει μάθει τα πάντα, έχει δει τα πάντα. Ξέρει ό,τι έχει να γνωρίσει ο άνθρωπος, είναι μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια. Εντούτοις, επειδή δεν έχει αποκτήσει Κυριαρχία επί της Συνειδητής του Καταστάσεως, και ως εκ τούτου δεν έχει διεισδύσει στον Κόσμο των Αιτίων, παλεύει ευρισκόμενος υπό των δεσμών των πραγμάτων.
Αναλύει την Ύλη χωρίς να είναι ικανός να κατανοήσει το Μυστικό της.
Και πάλι, στον τομέα της φιλοσοφίας, αγωνίζεται μεταξύ των υποθέσεων, των συλλογισμών και των συστημάτων, χωρίς να είναι ικανός να διεισδύσει στον Μυστικό Λόγο των πραγμάτων.
Όλη η Ανώτερη Γνώση είναι ξένη γι’ αυτόν.
ΘΕΩΡΗΜΑ 5ο
Χωρίς να χρειάζεται να μελετήσει όλο το πλήθος των επιστημών, ο Μυημένος καταφέρνει να αποκτήσει τη Γνώση της Αιτίας των πραγμάτων και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα με αδιαμφισβήτητη Υπεροχή.
ΘΕΩΡΗΜΑ 6ο
Ένας λόγιος, δεν μπορεί να έχει την Γνώση που έχει ο Μυημένος, καθώς υπάρχει ένα “φράγμα” μεταξύ του ατόμου του και της αντίληψής του. Αυτό το φράγμα είναι η Πλάνη των Αισθήσεων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 7ο
Οι αισθήσεις μας, μας παρασέρνουν στο λάθος.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ύπαρξή μας είναι σταθεροποιημένη στην Ύλη και έτσι έχει χάσει κάθε Πνευματική Ιδέα (Έννοια).
Ο Άνθρωπος, μπορεί να συλλάβει όλα όσα σχετίζονται με το “Ανώτερο Επίπεδο” μόνο μεταφορικά (εικονικά), σύμφωνα με τις σχέσεις της επίγειας ατομικότητάς του, και συνεπώς δύναται να φανταστεί μόνο σε υλική μορφή.
Η αντανάκλαση επί του φυσικού επιπέδου είναι αυτή που προσδίδει και εκδηλώνει στον Άνθρωπο την αναπαράσταση της Ιδέας του για το Πνευματικό Επίπεδο.
ΘΕΩΡΗΜΑ 8ο
Η Κυριαρχία επί της Συνειδητής Ύπαρξης και η ανύψωσή της σε Υπερ-Συνειδητής, έγκειται στην απόδραση από την Φυλακή των Αισθήσεων και στην απόκτηση της Ιδέας "Αυτού που Υπάρχει", σε όλη του την Αλήθεια.
ΘΕΩΡΗΜΑ 9ο
Σ’ αυτήν την Κατάσταση, δεν υπάρχει πλέον καμία υλική αντιπροσώπευση (εικονοποίηση) του Υπέρτατου, αλλά Απόλυτη και Άφατη Αλήθεια.
Οι Μυημένοι έχουν μεταγράψει αυτήν την Κυριότητα δια της γλώσσας του συμβολισμού.
ΘΕΩΡΗΜΑ 10ο
Ο Άνθρωπος είναι δέσμιος των αισθήσεων και αυτή ακριβώς είναι η αιτία που συνακόλουθα παραπλανάται από την ψευδαίσθηση της Ύλης.
Για τον λόγο αυτό οι Μυημένοι όλων των Παραδόσεων δημιούργησαν ένα ψεύτικο μέσον ώστε να γνωρίσουν την Αλήθεια και να διεισδύσουν στο Πεδίο της.
ΘΕΩΡΗΜΑ 11ο
Ο Άνθρωπος, βρίσκεται εντός μικρού πηγαδιού απ’ το οποίο προσπαθεί να βγει πελεκώντας μια μικρή εσοχή στον τοίχο του. Αυτό το υποστήριγμα είναι ψεύτικο και ασταθές, κι ωστόσο, το χρησιμοποιεί ως υποστήριξη για να βγει από την φυλακή του.
ΘΕΩΡΗΜΑ 12ο
Η Γνώση της Αλήθειας αποκτάται μέσω ενός αντίστοιχου στρατηγήματος. Συνεπώς ο Άνθρωπος οφείλει να συνηθίσει σε αυτού του είδους την άσκηση, εφόσον επιθυμεί να φθάσει στην Αλήθεια, δημιουργώντας αυτό το ψεύτικο και τεχνητό σημείο.
ΘΕΩΡΗΜΑ 13ο
Το αιώνιο πρόβλημα των φιλοσόφων ανά τους αιώνες, είναι η ανάλυση των αιτιών και των συνεπειών της Φύσεως επί των δημιουργημάτων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 14ο
Όποιος φιλοδοξεί να γνωρίσει την Αλήθεια, οφείλει να ασκήσει τον εαυτό του σε αυτό το ψεύτικο και τεχνητό σημείο. Προκειμένου να το κάνει αυτό, οφείλει να ρωτά συνεχώς τον εαυτό του περί του Λόγου των πραγμάτων, περί της Εμφανίσεως και περί της Καταστάσεώς τους.
ΘΕΩΡΗΜΑ 15ο
Όποιος φιλοδοξεί να γνωρίσει την Αλήθεια, ξεκινά ασκώντας τον εαυτό του να βρίσκει τα Αίτια μέσα από τα Αποτελέσματα.
Πρώτα απ’ όλα, ξεκινά από τα Αποτελέσματα που προέρχονται από την συναναστροφή των ανθρώπων:
Μελετά τις πράξεις και τις χειρονομίες των ατόμων και προσπαθεί να αποδώσει μια αιτία σε κάθε περίπτωση. Στη συνέχεια βγάζει συμπεράσματα. Κατόπιν, ανεβαίνοντας από τα μικρά γεγονότα σε γεγονότα μεγάλης σημασίας, επεκτείνει το πεδίο δραστηριότητάς του. Περνά από τη γνώση του πραγματικού και, σταδιακά, καταφέρνει να μεταπηδήσει στο Υπερ-Συνειδητό.
ΘΕΩΡΗΜΑ 16ο
Ο Μυημένος οφείλει να γίνει το αντικείμενο της δικής του μελέτης.
Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκπαιδεύσει τον ίδιο του τον εαυτό, προκειμένου να αποδράσει από την Πλάνη των Αισθήσεων και να αναρρώσει από τις μάταιες φαντασιοκοπίες που αφορούν το δικό του πρόσωπο.
ΘΕΩΡΗΜΑ 17ο
Η Εργασία που απαιτείται για το Συνειδητό, είναι εξ ολοκλήρου πνευματική και δεν μπορεί να συνδεθεί με οτιδήποτε αφορά στο πεδίο των δύο άλλων Καταστάσεων.
ΘΕΩΡΗΜΑ 18ο
Ο Μυημένος οφείλει να εργάζεται συνεχώς για την απόκτηση των Κυριαρχιών του.
Η πρόοδός του θα συνεχιστεί μέχρι τη στιγμή του θανάτου του, γιατί δεν μπορεί ποτέ να θεωρήσει ότι έχει φτάσει στο “Τελικό Σημείο”.
ΘΕΩΡΗΜΑ 19ο
Οι διάφορες αυτές Κυριαρχίες δεν απαιτούν κάποια μεγάλη προσφορά και λήψη. Έγκεινται απλώς στην δημιουργία των τριών Ανωτέρων Καταστάσεων εντός του εαυτού, χωρίς την παρέμβαση οποιασδήποτε άλλης Θελήσεως πέραν εκείνης του ιδίου του Μυημένου.
ΘΕΩΡΗΜΑ 20ο
Η πίστη, δεν παρεμβαίνει στην επιδίωξη αυτών των τριών Κυριαρχιών, καθώς σχετίζεται με το πεδίο του Μυστικισμού.
Ο Μυημένος οφείλει να αποκτήσει Πνευματική Βεβαιότητα μέσω της ολοκληρωτικής Κυριαρχίας επί της ίδιας του της Ύπαρξης.
ΘΕΩΡΗΜΑ 21ο
Η ανύψωση της Συνειδητής Ύπαρξης σε Υπερ-Συνειδητή Ύπαρξη, δίνει πρόσβαση σε ένα Ανώτερο Πεδίο. Σ’ αυτό στο οποίο ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής είδε όσα προσπάθησε να μεταγράψει στην “Αποκάλυψη”. Όμως οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να μεταφράσουν τις εικόνες που έλαβε κι έτσι αυτές οι εικόνες παραμένουν ακόμη ακατανόητες για εμάς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Έχει ειπωθεί ότι το Πνεύμα εκδηλώνεται μέσω τριών Αρετών:
Της Φαντασίας, της Θελήσεως και της Ισχύος.
Αυτές οι τρεις Αρχές, αποτελούν μία αδιαίρετη Τριάδα, όπως αυτή παρουσιάζεται στην Θεία Τριάδα. Η Πνευματική Ανομοιότητα των ατόμων δεν αποτελεί συνέπεια της διαίρεσης αυτών των τριών Αρχών.
Έχει ειπωθεί ότι υπάρχουν:
Πρόσωπα Φαντασίας, πρόσωπα Θέλησης και πρόσωπα Δύναμης.
Αυτό είναι ακριβές, ωστόσο δεν συνεπάγεται διαφορετικό μερίδιο απ΄ τις Αρχές αυτές στα διάφορα πρόσωπα.
Η Ανομοιότητα υπάρχει ως Αποτέλεσμα, αλλά και πάλι εδώ θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Αιτία του. Η Ανομοιότητα-Αιτία βρίσκεται στο Πνεύμα, του οποίου η Διείσδυση δεν είναι η ίδια σε όλα τα άτομα.
Στο άτομο, το Πνεύμα εκδηλώνεται μέσω της Νοημοσύνης.
Με τη σειρά της, αυτή η Νοημοσύνη εκδηλώνεται μέσω των τριών Αρχών, καθεμιά απ’ τις οποίες αντιστοιχεί σε μια διαβάθμιση της Ουσίας (βαθμός διείσδυσης της Ουσίας).
Τα διάφορα άτομα έχουν μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό Νοημοσύνης και αυτή η Νοημοσύνη είναι διαφορετική στο καθένα.
...................................................................................................
Συμπερασματικά, και κάνοντας χρήση της δύναμης να δούμε στο Ανώτερο Πεδίο μέσω της Υπερ-Συνείδησης, μπορούμε να πούμε ότι η Νοημοσύνη είναι η Επίδραση της Ζωτικής Ακτινοβολίας επάνω στη Δονούμενη Ύλη.
Η Ύλη είναι ζωντανή, γι’ αυτό βρίσκεται σε συνεχή Δόνηση.
Η Ζωτική Ακτινοβολία του “Είναι”, είναι αυτό που προέρχεται από την Θεότητα.
Είναι το Πνεύμα, δηλαδή η ικανότητα Κατανόησης, Αντίληψης των πραγμάτων και Διάκρισης των διαφορών μεταξύ τους.
Είναι η Ανώτερη Εισροή στην Κατώτερη Ύπαρξη.
Συμβολικά, αυτό παριστάνεται δια μιας κατερχόμενης κατακόρυφης γραμμής που συναντά μια γραμμή οριζόντια... +
