53. Κ Ρ Ι Ν Α Ε Τ Ι Σ ~
Ένας Κοινωνικός Παγκόσμιος Κώδικας
(Αύγουστος 2022)
Προλεγόμενα
1. Η Κριναετίς είναι ένας Κοινωνικός Κώδικας, που συνοψίζει τους όρους της ζωής και τις καλύτερες συνθήκες συμβιώσεως των ανθρώπων στην κοινωνία.
2. Η Κριναετίς είναι Κώδικας Παγκόσμιος, διότι κατά την ανάπτυξη των θεωριών της δεν επιτρέπει την παρείσφρηση ουδενός κανόνα, νόμου ή οποιουδήποτε άλλου όρου, που να ευνοεί ιδιαιτέρως μία εκ των φυλών ή των εθνοτήτων που αποτελούν την ανθρωπότητα.
3. Η Κριναετίς συνελήφθη σε πνεύμα δικαιοσύνης, ευθύτητας, αγάπης και ελέους και αποκαλύφθηκε στην Δώρα την Γεννήτορα (Σημ.: Μαρία Ρουτσίν-Ντυπρέ, Ιδρύτρια του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού) για την ευδαιμονία της ανθρωπότητας.
4. Η Κριναετίς είναι Κώδικας Κοινωνικός, σχετικός με τα καθήκοντα των ανθρώπων προς τους εαυτούς τους και προς την ανθρωπότητα.
5. Η Κριναετίς θεωρεί πως ό,τι αποκαλούμε "δικαίωμα" στον άνθρωπο, αποτελεί συνέπεια της κακής εφαρμογής της δικαιοσύνης. Κι αυτό γιατί η εκτέλεση των καθηκόντων απ’ την πλευρά των ανθρώπων, δημιουργεί την ατομική και την συλλογική ευημερία και την ευδαιμονία της ανθρωπότητας, μέσω της ικανοποιήσεως των πάσης φύσεως αναγκών της. Σε τέτοια περίπτωση, κάθε προσφυγή στον όρο "δικαίωμα" είναι ανωφελής.
6. Στις πράξεις των ασυνειδήτων, υποσυνειδήτων και συνειδητών Δυνάμεων της Φύσεως φαίνεται ότι προεξάρχει η Ιδέα του Καθήκοντος, το οποίο στα μεν φυτά συντελείται δια των νόμων Αρμονίας, στα δε ζώα δια του Ενστίκτου, ενώ σε εμάς τους ανθρώπους, δια της επιγνώσεως των ατομικών μας αναγκών, αλλά και των αναγκών των άλλων.
7. Στις πράξεις των ασυνειδήτων και υποσυνειδήτων Δυνάμεων που εκδηλώνονται στην Φύση, η ιδέα του "δικαιώματος" φαίνεται να είναι άγνωστη, ενώ αντίθετα ο νόμος των αναγκών είναι εκείνος που κυριαρχεί απόλυτα.
8. Βασιζόμενη επί των εκδηλώσεων της Φύσεως και θεωρώντας πως αυτές έχουν μεγαλύτερη σχέση με την Δικαιοσύνη και την Ηθική, η Κριναετίς απορρίπτει την κατάσταση του δικαιώματος και αναγνωρίζει πως ο νόμος των αναγκών δικαιολογεί τον νόμο του Καθήκοντος του ανθρώπου προς εαυτόν, προς την ανθρωπότητα και προς την Φύση.
9. Κάθε νόμος Ζωής, συνεπάγεται τον νόμο της Ανάγκης και κάθε νόμος Ανάγκης συνεπάγεται τον νόμο του Καθήκοντος.
10. Η Ελευθερία του ανθρώπου έχει ως όρια τον νόμο της Ανάγκης και τον νόμο του Καθήκοντος. Όποιος υπερβαίνει τα όρια, παραβιάζοντας τους νόμους αυτούς, καθιστά τους άλλους υπόδουλους του δικού του νόμου ζωής και ταυτόχρονα καθίσταται τύραννος αυτών. Αυτός δε ο ίδιος, στερείται τότε της Ελευθερίας.
11. Η Κριναετίς πρεσβεύει ότι όλες οι υλικές, ψυχικές και ηθικές αθλιότητες γεννώνται όταν ο νόμος του Καθήκοντος δεν ανταποκρίνεται στον νόμο της Ανάγκης και ότι σε έναν τέτοιον οργανισμό, φυσικό ή κοινωνικό, η ανισορροπία είναι κατάφωρη, καθώς η δραστηριότητα ενός εκ των νόμων αυτών αντικατοπτρίζεται στις πραγματοποιήσεις του άλλου.
12. Η Κρινετίς θεωρεί την ανθρωπότητα ως έναν οργανισμό κοσμικό, φυσικό και συνειδητό, εντός του οποίου οι δραστηριότητες του νόμου του Καθήκοντος πραγματοποιούνται δια των πρωτοβουλιών των συνειδητών όντων των αποτελούντων αυτόν, ενώ οι δραστηριότητες του νόμου της Ανάγκης επιβάλλονται επί του οργανισμού αυτού, ατομικώς μεν στα μέρη του, ομαδικώς δε επί του συνόλου του, δια των αποτελεσμάτων των νόμων της Δημιουργίας, τα οποία και αποτελούν (τα αποτελέσματα των νόμων της Δημιουργίας) τον νόμο της Ανάγκης.
13. Στους ανθρώπους υπάρχουν τρεις κατηγορίες αναγκών:
1. Οι υλικές ανάγκες
2. Οι ψυχικές ανάγκες
3. Οι πνευματικές ανάγκες
14. Οι υλικές ανάγκες είναι άμεσες, διότι αποτελούν την ίδια την βάση των όρων της ζωής του ανθρώπου. Μη δυνάμενες να επεκταθούν από τον έναν άνθρωπο στον άλλο, εξαιρουμένης της περιπτώσεως της μητρός προς το τέκνον το οποίο θηλάζει, θεωρούνται ατομικές.
15. Οι ψυχικές ανάγκες είναι μικτές, διότι άλλοτε μεν θίγουν ένα μόνο άτομο, άλλοτε δε εκτείνονται από έναν άνθρωπο σε κάποιον άλλον ή και περισσοτέρους.
16. Οι πνευματικές ανάγκες είναι συλλογικές, διότι μολονότι εκδηλώνονται από ένα άτομο, ικανοποιούν τις πνευματικές ανάγκες της ολότητας.
17. Η Κριναετίς ιεραρχεί τους ανθρώπους σε τρεις ομάδες, τις οποίες αποκαλεί "Τριμερή Ιεραρχία" της ανθρωπότητας.
18. Η Τριμερής Ιεραρχία της ανθρωπότητας αποτελείται από:
1. Τους Διανοούμενους (τους ανθρώπους των γραμμάτων και των επιστημών)
2. Τους Αισθαίτες (τους καλλιτέχνες και βιοτέχνες)
3. Τους Χειρώνακτες (τους ανθρώπους της βιομηχανίας και της γης)
19. Η Κριναετίς πρεσβεύει ότι ο νόμος του Καθήκοντος εφαρμόζεται επί τριών δραστηριοτήτων των ανθρώπων:
1. Επί των υλικών δραστηριοτήτων
2. Επί των ψυχικών δραστηριοτήτων
3. Επί των πνευματικών δραστηριοτήτων
Μέσω των δραστηριοτήτων αυτών, ο άνθρωπος εκτελεί τα καθήκοντά του απέναντι του εαυτού του και της κοινωνίας.
20. Καθεμιά από τις ομάδες της Τριμερούς Ιεραρχίας της ανθρωπότητας εξασκεί την ιδιάζουσαν σε αυτήν δραστηριότητα.
Οι Χειρώνακτες είναι κατάλληλοι για τις υλικές δραστηριότητες, οι Αισθαίτες για τις ψυχικές και οι Διανοούμενοι για τις πνευματικές.
21. Ο άνθρωπος, εκτός σπανίων εξαιρέσεων, δεν μπορεί να συγκεντρώσει (και να εξασκήσει επιτυχώς) και τις τρεις αυτές δραστηριότητες. Πάντως όταν συγκεντρώνει τις υλικές δραστηριότητες, δεν δύναται να συγκεντρώσει και τις άλλες δύο. Ωστόσο όταν συγκεντρώνει τις ψυχικές δραστηριότητες, δύναται να ενεργήσει και στις υλικές και στις πνευματικές. Και όταν συγκεντρώνει τις πνευματικές δραστηριότητες, δεν δύναται να δράσει και στις άλλες, παρά μόνο με ζημία των πρώτων (των πνευματικών δραστηριοτήτων).
22. Ο άνθρωπος της πρώτης κατηγορίας της Τριμερούς Ιεραρχίας έχει καθήκον να θέτει στην διάθεση εαυτού και των άλλων συνανθρώπων του τις υλικές του δραστηριότητες.
23. Ο άνθρωπος την δεύτερης κατηγορίας της Τριμερούς Ιεραρχίας έχει καθήκον να θέτει στην διάθεση εαυτού και των άλλων συνανθρώπων του τις ψυχικές του δραστηριότητες.
24. Ο άνθρωπος της τρίτης κατηγορίας της Τριμερούς Ιεραρχίας έχει καθήκον να θέτει στην διάθεση εαυτού και των άλλων συνανθρώπων του τις πνευματικές του δραστηριότητες.
25. Η Κριναετίς πρεσβεύει ότι η συμβολή των υλικών δραστηριοτήτων (ενεργειών) είναι 3, έναντι 2 των ψυχικών ενεργειών και έναντι 1 των πνευματικών.
[Σημ.: Εάν θεωρηθεί ότι 6/6 είναι το σύνολο των ανθρωπίνων ενεργειών, τότε ο λόγος μεταξύ τους είναι: 3/6 (υλικές) + 2/6 (ψυχικές) + 1/6 (πνευματικές) = 6/6]
26. Η Κριναετίς, συγκεντρώνοντας τις παραπάνω αρχές και λαμβάνοντας ως βάση και πρότυπό της τον νόμο της μορφής ζωής του Ανθρώπου, αντιτάσσει αυτόν προς τον νόμο της ζωής της κοινωνίας των ανθρώπων, δίνοντας έτσι την λύση για μια ανθρώπινη ζωή με τους βέλτιστους κοινωνικούς και συλλογικούς όρους και επαναφέρει με τον τρόπο αυτόν στους κόλπους της ανθρωπότητας την υλική, ηθική και πνευματική υγεία.
Αυτοί είναι οι σκοποί του Παγκόσμιου Κώδικα που ονομάσθηκε "Κριναετίς", ο οποίος έλαβε την ονομασία του εκ του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, ιδρύτρια του οποίου υπήρξε η Δώρα, η Σεβασμία ημών Μητέρα.
ΚΡΙΝΑΕΤΙΣ
Κεφάλαιο Πρώτο
Αναλογία Ανθρώπου και Κοινωνίας
Ο Μνήμων, ομιλών προς την Δώρα, λέγει:
Υπάρχει μέσα στον Κόσμο ο μοναδικός νόμος ζωής, ο οποίος εφαρμόζεται επί πολλαπλών μορφών ζωής καθ' ολοκληρίαν. Ο άνθρωπος είναι μια μορφή ζωής του Κόσμου και ο μοναδικός νόμος ζωής εφαρμόζεται επ' αυτού καθ' ολοκληρίαν.
Η ανθρωπότητα αποτελεί μια ομαδική μορφή ζωής, ο δε μοναδικός νόμος ζωής εφαρμόζεται επ' αυτής καθ' ολοκληρίαν.
Ο μοναδικός νόμος ζωής έχει ως σκοπό να διατηρήσει την μορφή ζωής επί της οποίας εφαρμόζεται ή να την κάνει να υποστεί τις απαραίτητες μεταμορφώσεις, όταν αυτή πάψει να συγκεντρώνει τις απαραίτητες συνθήκες για την ολοκληρωτική εφαρμογή του νόμου ζωής.
Κάθε ελαττωματική μορφή ζωής φέρεται από τον νόμο της ζωής προς την μεταμόρφωση (τον θάνατο).
Η μεταμόρφωση αυτή αποτελεί ανάγκη της ύπαρξης του Κόσμου, εφ' όσον συντελείται δια των βραδέων ενεργειών οι οποίες προΐστανται της λειτουργίας της εντός του Κόσμου.
Κάθε μορφή ζωής υπόκειται στις βραδείες ενέργειες της μεταμορφώσεως μέσα στον Κόσμο, αυτή δε η μεταμόρφωση λαμβάνει χώρα χωρίς ζημία, για την ισορροπία των μορφών ζωής, οι οποίες υπάρχουν στο ίδιο περιβάλλον.
Κάθε μορφή ζωής, ελαττωματική στις βασικές της συνθήκες, ευθύς από της γεννήσεώς της, φέρει εν εαυτή τον θάνατο, ο οποίος θα είναι η αιτία ανισορροπίας μιας ολοκλήρου σειράς άλλων μορφών ζωής.
Ο άνθρωπος είναι μορφή ζωής συγκείμενη από πολλαπλές άλλες μορφές ζωής, δηλαδή τα όργανά του, τα οποία και αυτά αποτελούνται από πολλές ακόμη μορφές ζωής. Το σύνολο της μορφής ζωής το οποίο είναι ο άνθρωπος παρουσιάζει ευθύς από της γεννήσεώς του τις απαραίτητες συνθήκες για την εφαρμογή του νόμου ζωής. Όταν δε ένα όργανο του ανθρώπου, διαταράσσοντας την ισορροπία, δεν παρουσιάζει πλέον τις απαραίτητες συνθήκες, τότε το όργανο αυτό ή μέρος αυτού νεκρώνεται, βλάπτοντας την μορφή ζωής του ανθρώπου (ασθένεια, ψυχασθένεια, κ.λπ.).
Κάθε όργανο του ανθρωπίνου σώματος, το οποίον υπέστη μια μεταμόρφωση, δύναται, με μια αντίθετη ενέργεια, να αναγεννηθεί και να επαναφέρει την δραστηριότητα και την ισορροπία στην ζωή του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος είναι μορφή ζωής συνειδητή, ενώ το ζώο είναι μορφή ζωής ενστικτώδης.
Ο άνθρωπος οφείλει να εξασφαλίζει εν εαυτώ την διατήρηση των συνθηκών που είναι αναγκαίες για την μορφή ζωής του, για την εν εαυτώ πλήρη εφαρμογή του νόμου ζωής.
Ο παραμελών αυτήν την αναγκαία φροντίδα άνθρωπος, που δεν λαμβάνει τις συνήθεις προφυλάξεις, κινδυνεύει να ασθενήσει και να πεθάνει, δηλαδή να μεταμορφωθεί μερικώς ή ολικώς.
Εάν μεταφέρεις όλες αυτές τις παρατηρήσεις επί μιας ολότητας συσσωματωμένης σε μορφή ζωής, αυτές εφαρμόζονται καθ' ολοκληρίαν επ' αυτής όπως και στον άνθρωπο.
Άρα η μελέτη του ανθρώπου αποτελεί ταυτοχρόνως και μελέτη της ομαδικής μορφής ζωής των ανθρώπων.
Οι νόμοι Αρμονίας, οι επιτρέποντες στον άνθρωπο να ζήσει μέσα σε υγεία, επιτρέπουν σε μια ομαδική μορφή ζωής των ανθρώπων να ζήσει επίσης εν υγεία.
Μαθαίνοντας αυτούς, ευνοούμε την εφαρμογή τους επί της μορφής ζωής μιας ανθρώπινης ολότητας.
Αυτές είναι οι αλήθειες, τις οποίες απεκάλυψε ο Μνήμων στην Σεβασμία ημών Μητέρα Δώρα, η οποία μας τις κληροδότησε για την ευημερία και την ευδαιμονία της ανθρωπότητας.
ΚΡΙΝΑΕΤΙΣ
Κεφάλαιο Δεύτερο
Ο Μνήμων, ομιλών προς την Δώρα, λέγει:
Ο άνθρωπος είναι μια μορφή ζωής τριμερής, συγκείμενη εκ του υλικού σώματος, του ψυχικού σώματος και της πνευματικής ή νοητικής ουσίας.
Στις τρείς αυτές Καταστάσεις που αποτελούν την μορφή ζωής του ανθρώπου, εδρεύει το Εγώ ή Άτομο, ή Όν, το οποίο αποκαλύπτεται δια της Συνειδήσεως, την οποία εκδηλώνει εντός των τριών τούτων Καταστάσεων μορφών ζωής.
Οι πνευματικές ενέργειες του ανθρώπου έχουν ως έδρα την κεφαλή και ιδίως τον εγκέφαλο.
Οι ψυχικές ενέργειες έχουν ως έδρα το στήθος και ιδίως την καρδιά.
Οι υλικές ενέργειες έχουν ως έδρα την κοιλιά και ιδίως τους λεμφικούς αδένες, που περιστοιχίζουν τα έντερα.
Κάθε ανθρώπινο ον συγκροτείται από τρεις Καταστάσεις ύλης:
1. Του αίματος
2. Της σαρκός και
3. Των οστών
Το ανθρώπινο σώμα κατέχει τρεις δυναμικές Κινήσεις:
1. Την Εισδυτική Κίνηση, που αντιπροσωπεύεται από το νευρικό σύστημα,
2. Την Κίνηση Αντιστάσεως, που αντιπροσωπεύεται από τον ανθρώπινο σκελετό,
3. Μία Κίνηση προερχόμενη εκ των δυο πρώτων, η οποία είναι η Κίνηση Συσπάσεως και αντιπροσωπεύεται από το σύστημα των μυώνων.
Εάν εξετάσουμε ανατομικώς τον άνθρωπο, παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι των μυώνων εφάπτονται επί του ανθρωπίνου σκελετού και συνδέονται στα τα άκρα τους δι' ενός ή περισσοτέρων νεύρων.
Στον ανθρώπινο οργανισμό παρατηρούμε την γένεσιν τριών ειδών υγρών:
1. Το πρώτο είναι το αίμα, γεννώμενον από το αιματικό σύστημα.
2. Το δεύτερο είναι η λέμφος, γεννώμενη από το λεμφικό σύστημα και τέλος,
3. Το τρίτο, σύγκειται από διάφορες εκκρίσεις παραγόμενες από το σύστημα των εκκρίσεων.
Το νευρικό σύστημα παρατηρούμε ότι διαιρείται σε τρεις κατηγορίες νεύρων:
1. Το συμπαθητικό νεύρο
2. Το πνευμονογαστρικό νεύρο και
3. Το ηλιακό πλέγμα.
Το αιματικό σύστημα διαιρείται σε τρία συστήματα οργάνων:
1. Στο σύστημα γενέσεως (παραγωγής) αποτελούμενο από το ήπαρ, τον σπλήνα και τους πνεύμονες
2. Στο σύστημα κυκλοφορίας ή αρτηριακό σύστημα
3. Στο σύστημα επιστροφής στην πηγή της κυκλοφορίας, ή φλεβικό σύστημα.
Το θρεπτικό σύστημα διαιρείται ομοίως σε τρία συστήματα οργάνων:
1. Το στομάχι
2. Τα λεπτά έντερα και
3. Το παχύ έντερο.
Ο εγκέφαλος είναι το διευθύνον όργανο του νευρικού συστήματος.
Η καρδιά είναι το διευθύνον όργανο του αιματικού συστήματος.
Τα όργανα του στομάχου είναι τα διευθύνοντα όργανα του θρεπτικού συστήματος.
Στον ανθρώπινο οργανισμό απαντούν και άλλα συστήματα και άλλα ακόμη ιδιαίτερα όργανα, τα οποία έχουν ως προορισμό να παράγουν μια διαφορετική και πρωτότυπη ενέργεια στο σύνολο του ανθρώπινου οργανισμού, όπως τα τριχοειδή αγγεία κ.λπ.
Στον άνθρωπο:
Το υλικό σώμα χρησιμεύει ως στήριγμα.
Το ψυχικό σώμα χρησιμεύει ως μέσο.
Το πνευματικό σώμα χρησιμεύει ως αιτία.
Το πνευματικό σώμα εισδύει στο υλικό σώμα, μεταχειριζόμενο ως μέσον ενώσεως το ψυχικό σώμα.
Τέτοιου είδους είναι η μορφή ζωής του ανθρώπου, η οποία, χρησιμεύουσα σε εμάς ως Κλείδα, μπορεί να λύσει το πρόβλημα της κοινωνικής ζωής, εάν χαρακτηρίσουμε αυτήν ως έναν οργανισμό και μια μορφή ζωής όμοια με αυτήν του ανθρώπου.
ΚΡΙΝΑΕΤΙΣ
Κεφάλαιο Τρίτο
Ο Μνήμων, ομιλών προς την Δώραν, λέγει:
Όπως και ο άνθρωπος, έτσι και κάθε ανθρώπινη κοινωνία συγκροτείται εκ τριών αρχών:
1. Εκ του υλικού σώματος
2. Εκ του ψυχικού σώματος και
3. Εκ της νοητικής ή πνευματικής ουσίας.
Η δε Συνείδηση της ομαδικής Ιδέας, την οποία αντιπροσωπεύει η Κοινωνία αυτή, αποτελεί κάτι ανάλογο με το Εγώ του ανθρώπου.
Σε μία κοινωνία, όπως και στον άνθρωπο, υπάρχουν τριών ειδών ενέργειες:
1. Οι νοητικές
2. Οι ψυχικές και
3. Οι υλικές.
Οι νοητικές ή πνευματικές ενέργειες αντιστοιχούν σε μία κατηγορία ή τάξη ανθρώπων μέσα στην κοινωνία, οι οποίοι πραγματοποιούν τις κοσμικές πνευματικές ανάγκες. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τον εγκέφαλο της κοινωνίας.
Μια δεύτερη κατηγορία ανθρώπων πραγματοποιεί, μέσω των ψυχικών ενεργειών, τις ανάγκες του ανθρώπου, ψυχικώς. Οι άνθρωποι αυτοί αντιστοιχούν προς την καρδιά του ανθρώπου.
Τέλος, στην κοινωνία υπάρχει μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι πραγματοποιούν τις ανάγκες υλικής φύσεως.
Κάθε κοινωνία συγκροτείται εκ τριών κατηγοριών ανθρώπων:
1. Την κατηγορία των Χειρωνακτών, που αντιστοιχεί στον ανθρώπινο σκελετό
2. Την κατηγορία των Αισθαιτών, που αντιστοιχεί προς την σάρκα του ανθρώπου και
3. Την κατηγορία των Διανοουμένων, που αντιστοιχεί στα νεύρα του ανθρώπου.
Οι τρεις αυτές κατηγορίες ανθρώπων μέσα στην κοινωνία αντιπροσωπεύουν τρεις διαφόρους δυναμισμούς.
Η μάζα της κοινωνίας η συγκείμενη εκ της κατηγορίας των Χειρωνακτών, αντιπροσωπεύει τον δυναμισμό αντιστάσεως. Είναι η βάση, το θεμέλιο της κοινωνίας.
Ο δυναμισμός εισδυτικότητας, αντιπροσωπεύεται από την κατηγορία των Διανοουμένων και
Ο δυναμισμός συσπάσεως, αντιπροσωπεύεται από την κατηγορία των Αισθαιτών.
Αυτοί οι τρεις δυναμισμοί, αντιπροσωπευόμενοι στην κοινωνία από τρεις κατηγορίες ανθρώπων, οφείλουν να εναρμονίζονται δια στενής συνεργασίας, προς πραγματοποίηση της αρμονικής ομαδικής ζωής.
Γιατί σε κάθε εκδήλωση της κοινωνίας η συμβολή των τριών δυναμισμών είναι απαραίτητη, όπως είναι απαραίτητη για κάθε σωματική κίνηση του ανθρώπου η συμβολή του οστικού, του νευρικού και του μυϊκού του συστήματος.
Όταν μια από τις τρεις αυτές συμβολές δεν ανταποκρίνεται στον νόμο του Καθήκοντος, η αρμονία μέσα στην Κοινωνία, όπως και στον άνθρωπο, εκμηδενίζεται.
Κάθε κοινωνική ανάγκη που δεν πραγματοποιείται, προκαλεί λύπη, στεναχώρια και αθλιότητα, που αντιστοιχούν στον πόνο του ανθρώπου. Εάν η κατάσταση αυτή καταστεί χρόνια μέσα στην Κοινωνία, οι ενέργειες αλλοιώνονται, η ανισορροπία καθίσταται έκδηλη, και δημιουργείται στην Κοινωνία μια νέα κατάσταση ελαττωματική, η οποία στρέφεται εχθρικώς εναντίον της ζωής αυτής της ίδιας της Κοινωνίας. Η τελευταία αυτή κατάσταση αντιστοιχεί προς την ασθένεια στον άνθρωπο.
Όπως κάθε υγιής άνθρωπος αισθάνεται να βασιλεύει εντός του η χαρά και η ευδαιμονία, μη λαμβανομένων υπόψη των γεγονότων που τον περιστοιχίζουν, έτσι και κάθε υγιής Κοινωνία πρέπει να αντανακλά την χαρά και την ευδαιμονία, ανεξαρτήτως των ομαδικών φροντίδων που δημιουργούνται απ’ την καλή ή κακή γειτνίαση άλλων κοινωνιών.
Στην Κοινωνία, τα αποτελέσματα των τριών διαφορετικών ενεργειών είναι ανάλογα προς την γέννηση των τριών διαφορετικών υγρών μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.
1. Οι υλικές ενέργειες δίνουν στην Κοινωνία την υλική τροφή, την οποία έχει ανάγκη για να ζήσει, όπως η λέμφος τρέφει το ανθρώπινο σώμα.
2. Οι πνευματικές ενέργειες στην Κοινωνία δίνουν ώθηση και κατεύθυνση στις κατώτερες ενέργειες και τις συντηρούν, όπως το αίμα συντηρεί τη ζωή και την υγεία στο ανθρώπινο σώμα, και τέλος,
3. Οι ψυχικές ενέργειες δρουν μέσα στην Κοινωνία προς απομάκρυνση των αιτίων ή των γεγονότων, τα οποία παράγουν την δυσαρμονία και την ανισορροπία, που μπορούν να διαταράξουν την εξέλιξη και την ζωή της Κοινωνίας, όπως τα διάφορα συστήματα εκκρίσεως στον άνθρωπο χρησιμεύουν στο να τον προφυλάσσουν από τις διαταραχές και να διατηρούν την ισορροπία, αποβάλλοντας κάθε ξένη ουσία η οποία μπορεί να διαταράξει την ισορροπία του οργανισμού.
Κάθε άνθρωπος σύγκειται, λοιπόν, εκ τριών Αρχών:
1. Από το Πνεύμα,
2. Από την Ψυχή και
3. Από το Σώμα.
Οι Αρχές αυτές εκδηλώνονται μέσα στον άνθρωπο δια τριών ενεργειών:
1. Της Πνευματικής
2. Της Ψυχικής και
3. Της Υλικής.
Κατατάσσοντας τον άνθρωπο εντός της Κοινωνίας σε μία εκ των βαθμίδων της Τριμερούς Ιεραρχίας της ανθρωπότητας, βασιζόμαστε αποκλειστικώς επί των προδιαθέσεων και των δυνατοτήτων του για την πραγματοποίηση του νόμου του Καθήκοντος. Αποκαλούντες δε έναν άνθρωπο Χειρώνακτα ή Αισθαίτη, δεν αρνούμαστε σε αυτόν τις πνευματικές ενέργειες που τον ωθούν σε αυτές τις προδιαθέσεις και δυνατότητες.
Όπως στον ανθρώπινο οργανισμό το νευρικό σύστημα, το οποίο αντιπροσωπεύει τις πνευματικές ενέργειες, διαιρείται σε τρείς κατηγορίες νεύρων, δηλαδή
1. Τον εγκέφαλο
2. Το ηλιακό πλέγμα και
3. Το συμπαθητικό πλέγμα
έτσι και κάθε βαθμίδα της Τριμερούς Ιεραρχίας της ανθρωπότητας διαιρείται σε τρεις κατηγορίες. Σε κάθε μία εκ των κατηγοριών αυτών αντιπροσωπεύεται μια εκ των Αρχών, οι οποίες αποτελούν το όν.
Έτσι οι Χειρώνακτες κατανέμονται σε παράγοντες:
1. Υλικο-υλικούς
2. Υλικο-ψυχικούς και
3. Υλικο-νοητικούς
Οι Αισθαίτες κατανέμονται σε παράγοντες:
1. Ψυχικο-υλικούς
2. Ψυχικο-ψυχικούς και
3. Ψυχικο-νοητικούς
Οι δε Διανοούμενοι κατανέμονται σε παράγοντες:
1. Δυναμο-υλικούς
2. Δυναμο-ψυχικούς και
3. Δυναμο-νοητικούς.
***
Στον ανθρώπινο οργανισμό ξαναβρίσκουμε αυτήν την διαίρεση αντιπροσωπευόμενη από:
1. Το νευρικό σύστημα
2. Το αιματικό σύστημα και
2. Το θρεπτικό σύστημα, που διαιρούνται επίσης σε τρεις κατηγορίες.
[Βλέπε προηγούμενο Κεφάλαιο Κριναετίδος]
Ολόκληρη λοιπόν η ανθρώπινη Ιεραρχία σύγκειται από εννέα (9) βαθμίδες, οι οποίες αντιπροσωπεύονται από τους 9 αριθμούς της κλίμακος της Μονάδος.
Και όπως στο τριμερές των αριθμών 1, 2 και 3, κυριαρχεί το 1, όπως στο τριμερές των αριθμών 4, 5 και 6, κυριαρχεί το 4 και όπως στο τριμερές των αριθμών 7, 8 και 9, κυριαρχεί το 7, έτσι και στον άνθρωπο και στην ανθρώπινη Κοινωνία κυριαρχούν οι δυναμο-νοητικοί, οι ψυχικο-νοητικοί και οι υλικο-νοητικοί παράγοντες.
Ο εγκέφαλος αντιστοιχεί στους δυναμο-νοητικούς παράγοντες.
Η καρδιά αντιστοιχεί στους ψυχικο-νοητικούς παράγοντες και
Το κατώτερο μέρος του σώματος αντιστοιχεί στους υλικο-νοητικούς παράγοντες.
Όπως στον οργανισμό υπάρχουν πολλά ακόμη όργανα που έχουν διαφορετικές λειτουργίες – όπως το σύστημα των τριχοειδών αγγείων ή τα γεννητικά όργανα – έτσι και στην Κοινωνία, εκτός της Ιεραρχίας των 9 ανθρωπίνων βαθμίδων, υπάρχουν άτομα τα οποία συγκεντρώνουν καθήκοντα πέραν των άμεσων αναγκών διατηρήσεως της Κοινωνίας.
Στην Κοινωνία, το πλήθος χρησιμεύει ως θεμέλιο - στήριγμα στις ανώτερες Ιεραρχίες, οι οποίες, άλλες μεν χρησιμεύουσες ως μέσον, άλλες δε ως αιτίες, πραγματοποιούν όλες μαζί σε συνεργασία τα πεπρωμένα της Κοινωνίας.
Οι δυναμο-νοητικοί (1), οι ψυχικο-νοητικοί (4) και οι υλικο-νοητικοί (7) παράγοντες δρουν στην ανθρώπινη ολότητα δια μέσου των δυναμο-ψυχικών (2), των ψυχικο-ψυχικών (5) και των υλικο-ψυχικών (8) παραγόντων [οι οποίοι με την σειρά τους δρουν δια μέσου των δυναμο-υλικών (3), ψυχο-υλικών (6) και υλικο-υλικών (9) παραγόντων].
Αυτού του είδους είναι η πραγματική μορφή ζωής μιας Κοινωνίας, η οποία μας αποκαλύπτεται ως άνω δια μέσου της Κλείδας που χρησιμοποιήσαμε, η οποία είναι η μορφή ζωής του ανθρώπου.
Αφού τέθηκαν ήδη οι βάσεις και οι κανόνες της Κριναετίδος, μια άλλη ενδελεχής μελέτη θα μας επιτρέψει να φθάσουμε στα εξ αυτής πηγάζοντα κοινωνικά συμπεράσματα.
ΚΡΙΝΑΕΤΙΣΚεφάλαιο Τέταρτο
Περί του ρόλου του ανδρός και της γυναικός στην κοινωνία
Ο Μνήμων, ομιλών προς την Δώραν, λέγει:
Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη συγκεντρώνεται στην απόλυτη αυτής Μονάδα, η οποία είναι το Εγώ.
Το Εγώ, εκδηλούμενο στη Δημιουργία δια των μέσων τα οποία διαθέτει, μεταχειρίζεται δυο τρόπους αντιλήψεως, την Νόηση και την Αίσθηση και εκδηλώνει δυο βασικές ιδιότητες, την Σοφία και την Αγάπη.
Η Σοφία και η Νόηση είναι Αρχές άρρενες. Η Αγάπη και η Αίσθηση είναι Αρχές θήλειες.
Στον άνθρωπο επομένως, η αρσενική Αρχή συναντάται και ζει με την θηλυκή Αρχή.
Στην Κοινωνία ξαναβρίσκουμε την ίδια αναλογία όπως και στον άνθρωπο.
Η Κοινωνία εκδηλώνει δυο τρόπους αντιλήψεως, την Νόηση και την Αίσθηση, ενώ δυο Αρετές κυριαρχούν της υπάρξεώς της, η Σοφία και η Αγάπη.
Τα άτομα που αποτελούν την Κοινωνία κατέχουν τους δυο αυτούς τρόπους αντιλήψεως και τις δυο αυτές αρετές, καθένα εξ αυτών όμως, σε βαθμό, λιγότερο ή περισσότερο ισχυρό και λιγότερο ή περισσότερο εκδηλωμένο.
Οι άνδρες διακρίνονται στη Σοφία και αντιλαμβάνονται καλύτερα δια της Νοήσεως.
Οι γυναίκες διακρίνονται στην Αγάπη και αντιλαμβάνονται καλύτερα δια της Αισθήσεως.
Οι άνδρες οδηγούνται περισσότερο από το πνεύμα της δικαιοσύνης, οι γυναίκες περισσότερο από το πνεύμα της καλοσύνης.
Στον άνδρα η Νόηση δημιουργεί την κατεύθυνση του πεπρωμένου του και των δραστηριοτήτων του.
Στην γυναίκα η Αίσθηση δημιουργεί την μορφή και προσδιορίζει την αξία των δραστηριοτήτων της.
Η πρώτη (Νόησις) αντιπροσωπεύει την εισδυτική δύναμη και την φυγόκεντρη δραστηριότητα.
Η δεύτερη (Αίσθησις) αντιπροσωπεύει την δύναμη αντιστάσεως και την κεντρομόλο δραστηριότητα.
Στην Κοινωνία, ο ανήρ εκτελεί τα καθήκοντα του παρελθόντος και του παρόντος, η δε γυνή τα καθήκοντα του παρόντος και του μέλλοντος.
Ο ανήρ έχει την δραστηριότητα ακτινοβολούσαν, η γυνή περικαλύπτουσα.
Ο ανήρ και η γυνή στην Κοινωνία κατέχουν την δική τους δύναμη δράσεως, ο ένας την εισδυτικότητα και η άλλη την αντίσταση.
Ο ανήρ σκέπτεται (καταλαβαίνει), ενώ η γυνή αισθάνεται (νοιώθει).
Ο πατέρας στην Κοινωνία, ελισσόμενος περί την μητέρα, παίζει τον ρόλο του χορηγού για όλους και του μυητού για τα παιδιά του.
Η μητέρα, προφυλαγμένη, παίζει τον ρόλο της τροφού για όλους και του εκπαιδευτή για τα παιδιά.
Σε κάθε Κοινωνία στην οποία η γυνή και ο ανήρ επιβάλλουν στους εαυτούς τους καθήκοντα άλλα από εκείνα τα οποία εκθέσαμε, δημιουργείται ανισορροπία, που μπορεί να βλάψει την ζωή της και να διαταράξει άμεσα τις αρμονίες της.
Όπως κάθε τι το οποίο δημιουργείται από τα αισθήματά μας και τις αισθήσεις μας παραλαμβάνεται από την κρίση μας και πραγματοποιείται, έτσι και στην Κοινωνία, η μητέρα, γονιμοποιούμενη, γεννά το τέκνο της, το οποίο ανατρέφει παρέχουσα σε αυτό όλα της τα ενεργήματα μέχρις ότου φθάσει αυτό σε ηλικία κατά την οποία η Νόησή του αρχίζει να συμβάλλει στην εξέλιξή του. Τότε, ο άνδρας παραλαμβάνων αυτό, το μυεί στα μυστήρια της ζωής της Κοινωνίας.
Η γυνή παίζει τον ρόλο Εκπαιδευτού, ο δε ανήρ τον ρόλο Μυητού.
Η Κριναετίς θεωρεί ότι οι ρόλοι του ανδρός και της γυναικός ισορροπούνται στις δραστηριότητας της Κοινωνίας.
Ο δε νόμος του Καθήκοντος επιβάλλει προσπάθειες, μακρές μεν για τον άνδρα, συνεχείς δε για την γυναίκα, όμως ίσες μέσα στους κόλπους της Κοινωνίας.
Τέλος της Κριναετίδος
