42. Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΣΗΜΕΙΩΝ
ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ
(Σεπτέμβριος 2021)
ΣΗΜΕΙΟ 1ο
Όλες οι ανθρώπινες συλλήψεις για την Θεότητα είναι συλλήψεις υποκείμενες σε σφάλματα εξ αιτίας των περιορισμών της ανθρώπινης διανοίας και των φραγμάτων που θέτει το ένστικτο, η συναισθηματικότητα και η παροδικότητα της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο όλες μπορούν να συνοψιστούν σε ένα Πρώτο Σημείο: Υπάρχει η Αιώνια, αφ’ Εαυτής υπάρχουσα και πάντα υπάρχουσα Ύπαρξη, ο υπέροχος ΈΩΝ όπως αποκαλείται συμβατικώς στην Αδελφότητά μας, που είναι η μόνη Ύπαρξη και εκ της οποίας πήγασε το Πάν. Τίποτε δεν υπάρχει πέραν της Αληθούς Ύπαρξης.
ΣΗΜΕΙΟ 2ο
Οι άνθρωποι επιδιώκουν την Κυριαρχία και την Επιβολή προκειμένου να συντηρήσουν την ύπαρξή τους, όπως συμβαίνει και με άλλα πλάσματα του κόσμου μας. Ωστόσο δεν αναγνωρίζουν, παρότι έχουν, μόνον αυτοί, την δυνατότητα να αναγνωρίσουν, ένα Δεύτερο Σημείο: Ότι στην πραγματικότητα υπάρχει μόνον Ένας Κυρίαρχος, το Καθοδηγητικό Πνεύμα ή Αγαθός Δαίμων των Ψυχών, που τις οδηγεί πάντοτε, άλλοτε με αυστηρότητα και άλλοτε με έλεος, προς το Φως της Αλήθειας και της Ζωής.
ΣΗΜΕΙΟ 3ο
Οι άνθρωποι μπορούν να μελετούν και να αποκτούν συνεχώς περισσότερες γνώσεις, κάτι που ωθεί την πρόοδο στον κόσμο αυτόν της ασταθούς ισορροπίας. Ωστόσο δεν κατανοούν ότι υπάρχει μόνο Ένα Ιερό Βιβλίο, το Βιβλίο της Φύσης, που είναι γραμμένο με την ανάσα του Θεού και είναι το μόνο που μπορεί να αφυπνίσει αληθώς τον Μελετητή του.
ΣΗΜΕΙΟ 4ο
Οι υπάρχουσες θρησκείες, ως οργανωμένοι θεσμοί των ανθρωπίνων κοινωνιών, δεν επιτελούν πλέον έργο χρήσιμο για την ανάδυση της ανθρωπιάς και της ανεκτικότητας μεταξύ των ανθρώπων, αλλά υψώνουν φράγματα και εμπόδια στον δρόμο της ανάπτυξης της αληθινής θρησκευτικής συνείδησης του ανθρώπου, ο οποίος εφόσον τα παραμερίσει, μπορεί να διαπιστώσει ένα Τέταρτο Σημείο: Ότι όλες οι επιμέρους θρησκείες φωτίζουν, άλλη λιγότερο και άλλη περισσότερο, τον Δρόμο προς την Μία Θρησκεία, την αενάως ρέουσα Πρόοδο προς το Καλό, το Ιδεώδες που εκπληρώνει τον Σκοπό της ύπαρξης κάθε ψυχής.
ΣΗΜΕΙΟ 5ο
Όσο εκφυλίζεται η ανθρώπινη κοινωνία, τόσο περισσότεροι νόμοι και κανονιστικές διατάξεις επιχειρούν να οριοθετήσουν την ζωή και την δράση των ανθρώπων που την αποτελούν. Ωστόσο, το Πέμπτο Σημείο δηλώνει ότι υπάρχει Ένας Νόμος μεταξύ όλων των πλασμάτων, ο Νόμος της Αμοιβαιότητας, τον οποίο μπορούν να τηρήσουν μόνο οι άνθρωποι που έχουν αναπτύξει τη Συνείδησή τους και οι οποίοι έχουν καλλιεργήσει εντός τους την Ιδέα της αφυπνισμένης Δικαιοσύνης. Αυτή είναι η Αρετή η οποία στεγάζει και περικαλύπτει με τα προστατευτικά φτερά της όλες τις υπόλοιπες Αρετές.
ΣΗΜΕΙΟ 6ο
Απορροφημένος απ’ τις βιοτικές μέριμνες και τις καθημερινές, μηχανικά επαναλαμβανόμενες ασχολίες του, ο άνθρωπος είναι πολύ απασχολημένος ώστε να κατανοήσει ότι υπάρχει μια Αδελφότητα μεταξύ όλων των πλασμάτων του κόσμου μας, μια Αδελφότητα που συνδέει όλα τα παιδιά της Γης και του Ουρανού κάτω απ’ την στέγη και την προστασία της Θεότητας. Το Έκτο Σημείο δηλώνει ότι η Αδελφότητα αυτή αναγνωρίζεται μόνο με την άσκηση της Λιτότητας και της Ανεκτικότητας προς τον εαυτό μας και τον πλησίον μας.
ΣΗΜΕΙΟ 7ο
Όσο πιο διεφθαρμένος γίνεται ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο αρέσκεται να μιλά για ήθος και ηθική, χωρίς να αναγνωρίζει και χωρίς να ασκεί στην πράξη την μόνη Ηθική που υπάρχει στον κόσμο: Την Ανιδιοτελή Απρόσωπη Αγάπη, η οποία πηγάζει απ’ την Ανεκτικότητα και ξεπροβάλλει μέσα από την Απάρνηση του εαυτού και της επίπλαστης προσωπικότητάς μας και η οποία ποτίζεται και ανθίζει από πράξεις ελέους και ευεργεσίας προς όλους. Το Έβδομο Σημείο της Αδελφότητας, δηλώνει ότι εντός μίας πρόθυμης και ανεκτικής Καρδιάς που έχει ισχυρή και ακλόνητη Θέληση να παραδοθεί στην Υπηρεσία του Καλού, ανθίζουν τρία Λευκά Κρίνα: η Αλήθεια, η Ανθρωπιά και η Αμοιβαιότητα.
ΣΗΜΕΙΟ 8ο
Οι άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με την λατρεία της δύναμης, της εξουσίας και του υλικού πλούτου, ώστε δεν βρίσκουν χρόνο να αναγνωρίσουν, εν ησυχία, το Όγδοο Σημείο: Ότι υπάρχει μόνο ένα αντικείμενο λατρείας, η Ομορφιά που εξυψώνει την καρδιά του λατρεύοντος μέσα από όλα τα επίπεδα του Σύμπαντος, εκκινώντας από το ορατό και φτάνοντας στο Αόρατο.
ΣΗΜΕΙΟ 9ο
Το Ένατο Σημείο δηλώνει ότι μέσα σε όλες τις αλήθειες της ζωής, υπάρχει μια Αλήθεια, που είναι η γνώση της ίδιας μας της ύπαρξης, εσωτερικώς και εξωτερικώς. Αυτή αποτελεί την Ουσία της Σοφίας και την όντως Γνώση.
ΣΗΜΕΙΟ 10ο
Το Δέκατο Σημείο δηλώνει: Υπάρχει
Ένας Δρόμος, η εκμηδένιση του ψεύτικου, επίπλαστου και κοινωνικά διαμορφωμένου
“εαυτού” μας, που ωστόσο είναι και δεν
είναι Δρόμος, καθώς χαράζεται κάθε φορά δια της καθημερινής ζωής του καθένα από
εμάς. Μπορεί να ακολουθηθεί μόνο από τον Αναγεννημένο δια του πνευματικού Πυρός
Άνθρωπο, ο οποίος λουσμένος απ’ το πνευματικό Ύδωρ της Αληθείας, περνά απ’ την
συνηθισμένη ψευδαισθητική ύπαρξη, στην Πραγματικότητα της Ύπαρξης. Τότε είναι
που η θνητή μας ύπαρξη ανυψώνεται απ’ το παροδικό, στο Αιώνιο και Αμετάβλητο
Είναι, στην Άχρονη Παρουσία του υπέροχου Έωνος, όπου βρίσκεται όλη η Τελειότητα
και η Μακαριότητα του Παντός.
