Φίλες και Φίλοι,
Οι άνθρωποι που θεωρούμε τους εαυτούς μας “πνευματικούς”, οφείλουμε να σταματήσουμε να βασιζόμαστε επάνω στο όποιο πνευματικό “μεγαλείο” του παρελθόντος, των φιλοσοφικών ρευμάτων που μελετούμε και θαυμάζουμε, της θρησκείας που ακολουθούμε, και των εκπροσώπων ή ιδρυτών τους, ώστε να ασχοληθούμε με αφοσίωση και σοβαρότητα με αυτό που πραγματικά είμαστε εμείς οι ίδιοι, τώρα.
Ασφαλώς, το να μελετά κάποιος και να στηρίζεται στους Μύστες του Παρελθόντος και στις Διδασκαλίες τους, είναι κάτι φυσικό και μάλιστα ευχής έργον. Ωστόσο, το να επιδεικνύουμε ή να προτάσσουμε την φιλοσοφία, την κοσμοθεωρία, ή την θρησκεία που ακολουθούμε και στην πράξη να παραμένουμε ο καθένας μας ένα μέτριο, χλιαρό, μίζερο και φοβισμένο όν, δεν οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στον όλεθρό μας.
Το ίδιο ισχύει και με τους Διδασκάλους του Παρελθόντος: το Έργο τους δεν παρουσιάστηκε στους ανθρώπους για να τους “δοξάζουν” οι σύγχρονοι και οι μεταγενέστεροί τους, αλλά για να εφαρμόζουν τις ιδέες τους, την φιλοσοφία τους και το παράδειγμά τους στην πράξη. Μπορείτε αν θέλετε να τοποθετήσετε τούς Μύστες και τούς Διδασκάλους σε έναν “ξεχωριστό κόσμο”, όμως θα ήταν προτιμότερο να αποφασίσετε να μπείτε εσείς οι ίδιοι στον ίδιο κόσμο με αυτούς, γιατί τότε θα νιώθατε με απλότητα την αδήριτη ανάγκη να βελτιώσετε τον τρόπο που ζείτε, μεταμορφώνοντας τον εαυτό σας.
Μάθετε να απαιτείτε απ’ τον εαυτό σας, Αδελφοί μου, αυτό που θαυμάζετε ή απαιτείτε από τούς Μύστες και τους Διδασκάλους του Παρελθόντος: να είστε αυθόρμητοι και απλοί, έντιμοι και αγνοί, γαλήνια χαρούμενοι και καλοί, ευγενείς και αληθινοί!
Ακολουθούν δύο ΔΗΛΩΣΕΙΣ, μία εξωτερική και μία εσωτερική, στις οποίες προέβη η Διεύθυνση του Τάγματός μας με απόσταση ενός αιώνα μεταξύ τους.
Στη συνέχεια, ακολουθεί ένα σύντομο κείμενο περί γνώσης της Διδασκαλίας και Εφαρμογή της στην πράξη (ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΗ) και, τέλος,
Ένα μικρό Κείμενο της Ιδρύτριας του Τάγματός μας, Μαρίας Ντυπρέ, περί Καλοσύνης.
Αγαπητοί φίλοι και αδελφοί, σας χαιρετούμε και σας προτρέπουμε να μελετάτε και να εφαρμόζετε στην πράξη αυτά που μελετάτε!
ΔΗΛΩΣΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΑΕΤΟΥ
Παρίσι 1922
[Δημοσιευθείσα στο Γαλλικό Περιοδικό “ΕΩΝ”, Όργανο του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού]
Η Διεύθυνση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού ΔΗΛΩΝΕΙ κατά τρόπον επίσημο, ότι το Τάγμα δεν βρίσκεται σε σχέση με κανένα άλλο Τάγμα, Εταιρεία, Αδελφότητα ή άλλη μυητική ή κοινωνική, ή οποιασδήποτε άλλης φύσης, ομάδα.
Ελεύθερο και ανεξάρτητο, το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού απονέμει, μαζί με τους δικούς του Μυητικούς Βαθμούς και τους ΡοδοΣταυρικούς Βαθμούς ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ότι οι Βαθμοί αυτοί δεν ανήκουν σε καμία Εταιρεία που να υπάρχει σήμερα επί της Γης. Οι Βαθμοί αυτοί δεν είναι παρά Βαθμοί Εξελίξεως του ανθρωπίνου όντος στην περιοχή της Μυήσεως.
Πράγματι, ένας ΡοδόΣταυρος δεν είναι το μέλος που ανήκει σε αυτήν ή σε εκείνην την Αδελφότητα ή Εταιρεία, αλλά είναι το ανθρώπινο όν το οποίο έφθασε δια της ηθικής του (ΑΓΑΠΗ) και της πνευματικής του (ΣΟΦΙΑ) εξελίξεως, στην “Κατάσταση του ΡοδοΣταύρου”. Οι ΡοδοΣταυρικοί βαθμοί που δίδονται συνεπώς από το Τάγμα μας, δεν είναι παρά “σταθμοί” δια μέσου των οποίων ο άνθρωπος κατορθώνει να βρίσκεται σε αυτήν την “Κατάσταση”. Δανεισθήκαμε τους “σταθμούς” αυτούς από μίαν αρχαία Αδελφότητα, η οποία έχει όμως πλέον παύσει να υπάρχει προ πολλού.
Η Διεύθυνση του Τάγματος θεώρησε καθήκον της να Δηλώσει τα παραπάνω, για να παύσει κάθε αμφιβολία και για να ΒΕΒΑΙΩΣΕΙ για μίαν ακόμη φορά την Ανεξαρτησία και την Ελευθερία της Προσωπικότητας, τόσο της συλλογικής, για το Τάγμα, όσο και της ατομικής, για τα Μέλη του.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ
ΜΕΓΑΛΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ
Αθήνα 2020
Μια Ανώτερη Πνευματική Εταιρεία, Μυστική όπως η Απρόσωπη ΑΓΑΠΗ και Αδιόρατη όπως η Δημιουργική ΣΟΦΙΑ, που εργάζεται εντός του Κόσμου τούτου κι ωστόσο πέραν αυτού, κρατά την Εισδοχή εις αυτήν εξαιρετικά επιλεκτική, ώστε να παραμείνει πνευματικώς Ισχυρή, έχοντας την Εύνοια και την Χάρη του Αοράτου.
Γνωρίζουμε καλώς ότι λίγοι άνθρωποι κατέχουν εγγενώς την αναγκαία προς συμμετοχή στο Μεγάλο Έργο Συνείδηση, καθώς και την Συναισθηματική Ισορροπία, την Ηθική Δύναμη, και την Ενεργό Πνευματικότητα. Γνωρίζουμε μυστικές εταιρείες, τάγματα και αδελφότητες, που ξέχασαν την απλή αυτήν αλήθεια ενδιαφερόμενες περισσότερο για το πλήθος των μελών, χωρίς να εξετάζουν βαθιά, ως οφείλουν, την ποιότητα αυτών. Μια Ανώτερη Πνευματική Εταιρεία, δρα χωρίς θόρυβο, δηλαδή χωρίς να βλέπει κανείς την δράση της, εκτός εάν η ίδια το επιθυμεί, και ασκεί την ευεργετική και αγαθοεργό της επίδραση στα μέλη της και στην κοινωνία όπου δραστηριοποιείται, πράττοντας σχεδόν σαν να μην πράττει.
ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΩΝ
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ
Τα μέλη μας επιλέγονται προσεκτικώς βάσει της αξίας την οποία φέρουν, η οποία θα ενδυναμώνεται και θα δοκιμάζεται στον πρώτο δοκιμαστικό βαθμό του Τάγματός μας, αυτόν του Εταίρου του Κρίνου και του Αετού, προτού γίνουν αποδεκτά στην Ιπποσύνη του Τάγματος.
Έτσι, οι Ιππότες και Δεσποσύνες του Κρίνου και του Αετού, θα ακτινοβολούν την Δύναμη που έλαβαν από εμάς με την βοήθεια του Αοράτου, η οποία, προστιθέμενη στην προσωπική τους αξία και προσπάθεια, θα τους καταστήσει άξιους της τιμητικής αυτής ονομασίας, για την Αγάπη και την Αμοιβαιότητα εγκατεστημένες στην Ανθρωπότητα!
ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΗ
Αγαπητοί φίλοι και αδελφοί,
Αρχίζουμε σήμερα, την 6η ημέρα του μηνός Ιανουαρίου του έτους 2020, μια προσπάθεια προσφοράς μέρους της Διδασκαλίας που συνέλαβε η Ιδρύτρια του Τάγματός μας, Μαρία Ρούτσιν-Ντυπρέ, και συμπλήρωσε ο Συνιδρυτής του Τάγματος, Δημήτριος Πλάτωνος Σεμελάς, προς όλους εσάς που θα νιώσετε και δικό σας το Ιδεώδες της Αδελφότητάς μας:
Την Αγάπη, την Φιλία και την Αλληλεγγύη (Amour - Amitié - Solidarité), εγκατεστημένες στους κόλπους της Ανθρωπότητας.
Ο αναγνώστης ο οποίος θα μελετήσει, θα κατανοήσει και θα μπορέσει να εφαρμόσει στην ζωή του την ουσία των κειμένων που συγκροτούν το Corpus της "Εωνικής Παραδόσεως", θα γνωρίσει τον λόγο της υπάρξεώς του στον κόσμο αυτόν της ασταθούς ισορροπίας.
Θα γνωρίσει ποιος είναι ο Νόμος Ζωής που τον διέπει και πώς μπορεί να τον αξιοποιήσει και να συμπορευθεί με Αυτόν.
Ωστόσο η “γνώση” αυτή ενδέχεται να μην τον βοηθήσει καθόλου. Διότι άλλο είναι η “γνώση της Αληθείας” και άλλο η βίωση και η εφαρμογή της στην πράξη.
Υποθέστε, παραδείγματος χάριν, ότι γνωρίζουμε πως κάπου κοντά μας υπάρχει μία πηγή ύδατος. Γνωρίζουμε την ακριβή τοποθεσία της, την ακριβή χημική σύσταση του νερού της, το γεωλογικό στρώμα του υδροφόρου ορίζοντα, την θερμοκρασία του νερού και οτιδήποτε άλλο σχετικό. Εάν όμως διψούμε, οι “γνώσεις” αυτές δεν πρόκειται να ικανοποιήσουν καθόλου την δίψα μας. Είναι απλώς πληροφορίες! Θα ξεδιψάσουμε μόνον πηγαίνοντας στην πηγή και πίνοντας απ’ το νερό της! Ακόμη και κάποιος που δεν γνωρίζει τίποτε για την σύσταση του ύδατος, την ακριβή θερμοκρασία του κ.ο.κ., όταν πιεί θα ξεδιψάσει…
Η αληθής Γνώση, δεν είναι συνεπώς κάτι που απλώς γράφεται, διαβάζεται, διδάσκεται, μαθαίνεται, λέγεται, αναλύεται ή ερμηνεύεται. Όλα αυτά είναι ενδεχομένως χρήσιμα, υπό την προϋπόθεση ότι θα αποτελέσουν ένα μεταβατικό στάδιο για την Εφαρμογή τους στην πράξη. Η Αλήθεια για εμάς, απλώς συνειδητοποιείται -και συνειδητοποιείται με έναν και μοναδικό τρόπο: δια της εφαρμογής της! Στην εφαρμογή της Γνώσεως της Αληθείας έγκειται η αξιοποίησή της. Εφαρμόζοντας ο άνθρωπος, βιώνει την Αλήθεια και καταλήγει να την συνειδητοποιήσει, κάνοντάς την δική του.
Μιλώντας δε για εφαρμογή της Αληθείας δεν εννοούμε κάτι τυποποιημένο και περιοριστικά προσδιορισμένο που θα “πρέπει να πράξουμε”. Η εφαρμογή της Αληθείας δεν είναι κάποια “ενασχόληση” η οποία μπορεί να προγραμματισθεί για την τάδε ή την δείνα ημέρα και ώρα. Εφαρμόζουμε την Αλήθεια όταν ζούμε με απλότητα και φυσικότητα, ευρισκόμενοι συνεχώς εν Αγάπη και Σοφία, πίνοντας το Νέκταρ του Αυθορμητισμού της Καλοσύνης που μας έχει δοθεί ως δώρο, άνωθεν! Όταν κάθε σκέψη και δράση μας πηγάζει από την Συνείδηση της Αληθείας, όταν έχει ως κίνητρο την Αγάπη και υλοποιείται με Σοφία, ώστε να είναι αποτελεσματική για το κοινό Καλό, τότε αναγνωρίζεται από εμάς ως “εφαρμογή” της Αληθείας!
Εφαρμόζουμε συνεπώς την Αλήθεια όταν την υιοθετούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας.
Εφαρμόζουμε την Αλήθεια όταν κάθε δραστηριότητά μας είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της αληθούς, απελευθερωμένης από κάθε είδους δεσμά, Προσωπικότητάς μας, η οποία δεν είναι παρά η εξωτερική όψη της Θείας Ακτίνας που μάς ζωοποιεί και η αντικειμενική όψη της Θείας Ιδέας την οποία καλούμαστε ενσυνειδήτως να ενσαρκώσουμε σε αυτήν την ζωή.
Γνώση-Εφαρμογή-Βίωση-Συνείδηση.
Αυτή είναι για εμάς η Τετραπλή Κλείδα που ανοίγει την Πύλη της Αντιλήψεως της Αληθείας.
Δεν μένει παρά να κλείσουμε τα λόγια αυτής της πρώτης μας Ανάρτησης, με τα λόγια της Ιδρύτριας του Τάγματός μας, Μαρίας, και την παρότρυνση να μην ξεχνάμε να βρίσκουμε τον αναλογικό κάθε φορά τρόπο εφαρμογής τους στην πράξη:
Η ΚΑΛΟΣΥΝΗ
Το Καλό εκδηλώνεται στον άνθρωπο δια της Καλοσύνης. Η Καλοσύνη στον άνθρωπο προσβάλλεται πάντοτε από τον υπολογισμό.
Η φαινομένη έδρα της Καλοσύνης στον άνθρωπο, είναι η Καρδιά. Η φαινομένη έδρα του υπολογισμού στον άνθρωπο, είναι ο Εγκέφαλος.
Κάθε εκδήλωση της Καλοσύνης στον άνθρωπο, εμποδίζεται δια της επιρροής του μέτρου ή του υπολογισμού.
Οι άνθρωποι κάνουν το καλό με μέτρο, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα αυτού του Καλού είναι ολέθρια και η καλοσύνη του ανθρώπου πάσχει.
Οι άνθρωποι κάνουν το Καλό από υπολογισμό. Δρώντας όμως έτσι, καταπνίγουν μέσα τους την Καλοσύνη.
Οι άνθρωποι πράττουν το Καλό υποτάσσοντάς το στα όρια της εντάσεως και της διάρκειας. Δρώντας όμως έτσι, είναι πολύ απασχολημένοι με τους υπολογισμούς τους και αντιλαμβάνονται στο τέλος, ότι αντί να κάνουν το Καλό έκαναν Κακό.
Το μέτρο και ο υπολογισμός συνιστούν το πλέον ατελές μέρος της ανθρώπινης κρίσεως, ενώ η Καλοσύνη δεν υπόκειται σε καμία τελειοποίηση, διότι είναι ήδη τέλεια εν εαυτή.
Η Καλοσύνη όταν εκδηλώνεται στον Άνθρωπο του χρησιμεύει ως μέσον τελειοποιήσεως των όντων που τον περιστοιχίζουν.
Η Καλοσύνη κατέχει μέγιστη θέση μέσα στην ίδια την Ουσία του Ανθρώπου, αλλά καταστρέφεται συστηματικά δια της δράσεως των ατελών του ενεργειών.
Η Καλοσύνη είναι η παθητική αρετή του Ανθρώπου. Η εκδήλωσή της δεν γίνεται δια εσκεμμένης δραστηριότητας, αλλά δια του αυθορμητισμού.
Ο άνθρωπος πάντοτε ανήσυχος από τον τρόμο του αναπόφευκτου τέλους, δεν αφήνει ποτέ να επιτελεσθεί το αυθόρμητο της Καλοσύνης του. Για περισσότερη ασφάλεια, την συνοδεύει και την υποτάσσει στις σκληρότητες του μέτρου και του υπολογισμού του, που καταλήγουν σχεδόν πάντοτε να την στραγγαλίζουν.
Και όμως, η Καλοσύνη είναι δώρο, το οποίο ο άνθρωπος έλαβε από το Υπέρτατο Καλό, τον Θεό.
Ο άνθρωπος κρίνει, συλλογίζεται και υπολογίζει με ταχύτητα και σιγουριά.
Καθώς ωστόσο η κρίση, ο συλλογισμός και ο υπολογισμός είναι ατελείς στον άνθρωπο, τον παραπλανούν σχεδόν πάντοτε στις προσδοκίες του. Γι' αυτό είναι τόσο δύσκολο στον άνθρωπο να είναι Καλός.
Μαρία Routchine-Dupré (1883-1918)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ
ΝΑ ΖΗΣΕΙ
Ιανουάριος 2020
