30. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΑΔΟΣ
[...ἡ μὲν γὰρ μονὰς ἀρχὴ πάντων καὶ κυριωτάτη πασῶν... ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ]
Μονάς Ιερά, Δημιουργέ Πάντων των Πλασμάτων!
Σύ που αντανακλάς τις Αρετές Σου και εμψυχώνεις τα δημιουργημένα Όντα Σου!
Σύ η Δύναμις, που κατευθύνεις τους συγκεντρωμένους δυναμισμούς των Κόσμων!
Σύ το Πάν εν τω Παντί, αφού εν Σοί περικλείεται το Πάν!
Σύ η Συνείδησις η επιλαμβάνουσα των Πάντων: Του απέραντου, του μικρού, του ελαχίστου!
Σύ η Σοφία η σπείρουσα Ηλίους και Αστερισμούς στις αχανείς Εκτάσεις, χωρίς συγχίσεις ή παρεκκλίσεις της αρμονικής τροχιάς τους!
Σύ το Φως, που εκτοξεύεις τις Ακτίνες Σου στις εσχατιές των Κόσμων!
Σύ η Υπέρτατη Αρχή, που εκπορεύεις και μορφολογείς τις θείες συλλήψεις Σου!
Σύ, το άνευ ορίων Όριο! Σύ η Αρχή η εκπορεύουσα το Πάν! Σύ το τέλος όπου θα συγχωνευθεί το Πάν! Σύ το Αόρατο, το Άπειρο, το Άφθαστο, το Ατέρμον! Σύ η Υπερουσία, ο Αριθμός!
Σύ η Μονάς, Σύ ο Θεός!
Όταν αναμετρήσει το Μεγαλείο Σου ο νους του ανθρώπου, σκοτίζεται και θορυβείται, αλλά όταν σκεφθεί την Καλοσύνη Σου ο ίδιος νους αναθαρρεί και Σε επικαλείται!
Σύ που κρατάς στα χέρια Σου το Απέραντο, το Μεγάλο, το Μικρό, και το Ελάχιστο, την ζωή του Ανθρώπου!
Βοήθησε τον Άνθρωπο αυτόν να Σε γνωρίσει καλύτερα!
Έσφαλε κι έχασε τις ιδιότητες με τις οποίες τον είχες προικίσει... Σε αγνόησε και αποχωρίσθηκε απ’ την Ουσία της Ζωής… Θέλησε να γίνει ελεύθερος κι έγινε σκλάβος της κατώτερης φύσης του… Θέλησε να Σε αρνηθεί κι αρνήθηκε τον ίδιο του τον εαυτό… Θέλησε να Σε αποφύγει και από ευμενή Σε βρήκε δυσμενή εντός του…
Και πώς να Σε αποφύγει και πού να κρυβεί; Αφού γνωρίζεις τις μύχιες πτυχές της καρδιάς του και διεισδύεις στα άδυτα των κινήτρων απ’ όπου πηγάζουν οι πράξεις του…
Από εγωισμό δεν αναγνωρίζει ότι μόνον τα αισθήματα και οι πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης θα τον φέρουν κοντά Σου και ότι ο ανευρίσκων Σε Αναγεννάται στην Ζωή και αποκτά την πολυπόθητη Ευδαιμονία και Γαλήνη…
Λάβε, Ιερά Μονάς, οίκτο για την δυστυχία των ανθρώπων!
Για εκείνους που στενάζουν στον ζυγό της αδικίας! Για τους αποκαμωμένους απ’ τα δεινά της ζωής που τους καλύπτει βουβή απελπισία! Μερίμνησε για τους απόκληρους της ζωής, τους πάσχοντες, τους ασθενείς, για τους εγκαταλελειμμένους, γέροντες, γυναίκες, ορφανά…
Ελέησε όλους αυτούς , Εσύ ο Θεός μου!
Φώτισε τις καρδιές και τις διάνοιες των ιθυνόντων τις τύχες των λαών της Γης ώστε να μην γίνονται όργανα του κακού.
Ευδόκησε όπως η Ειρήνη και η Αμοιβαιότητα εγκαθιδρυθούν επί της Γης όπως και στην Υπερούσια Κατοικία Σου!
Και βοήθησε εμάς, τους εν αγάπη και πίστη εδώ συναθροισμένους Αδελφούς και Αδελφές να φέρουμε εις πέρας το Έργο της Αποστολής μας!
Να ακτινοβολούμε την Αγάπη, την Αφοσίωση και την Αυτοθυσία!
Να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στην εκπλήρωση των Καθηκόντων μας απέναντι του Έργου που μας κληροδότησαν οι Σεβαστοί μας Διδάσκαλοι, γινόμενοι έτσι Άγνωστοι Υπηρέτες Σου και Εργάτες Σου ταπεινοί!
ΓΕΝΟΙΤΟ!
Σημ.: Ο Διαλογισμός και η Προσευχή αποτελούν εσωτερικές πρακτικές που ακολουθούνται στα Κολλέγια του Τάγματος των Ιπποτών του Κρίνου και του Αετού. Η Προσευχή της Ιεράς Μονάδος δημοσιεύεται με την άδεια του Υπάτου Συμβουλίου του Τάγματος (Ανασύστασις 2020).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου