58. ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 1915 - ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2023  

108 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ

(Ιανουάριος 2023)

Φίλοι κι αδελφοί, σαν σήμερα, την ημέρα των Θεοφανείων του 1915, ιδρύθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού με το ακόλουθο Διάγγελμα της Σεβαστής μας Μητέρας Μαρίας Ρουτσίν-Ντυπρέ:

"Αγαπημένα μου παιδιά, σήμερα, ημέρα των Θεοφανείων του 1915, ευαρεστήθηκα να σας συγκαλέσω υπό τον Οικογενειακό Θόλο, για να σας παραδώσω την Παρακαταθήκη Ιερού Τυπικού, προκειμένου, θέτοντας σε ενέργεια όλη την δραστηριότητα του Σώματος, της Ψυχής και του Πνεύματός σας, να το διαδώσετε ανάμεσα στις ψυχές οι οποίες αναζητούν την Πηγή της Αληθείας.

Αγαπημένα μου παιδιά, σκοπός μας θα είναι η προστασία των αδυνάτων, η ελεημοσύνη προς τους φτωχούς και όσους στερούνται, προς τις χήρες και τα ορφανά, η βοήθεια στους ασθενείς και στους πάσχοντες. Βασιζόμενοι σε μια άνευ προηγουμένου Αγάπη και σε μια σοβαρή και αυστηρή Ηθική, θα μπορέσετε να φέρετε εις πέρας το Έργο που σας εμπιστεύομαι.

Αγαπημένα μου παιδιά, τους νόμους που ευαρεστήθηκα να σας επιβάλλω ως μέσον πραγματοποίησης του Έργου αυτού, υποσχεθείτε να τους τηρήσετε με αντίτιμο ακόμη και το ίδιο σας το αίμα. Είθε ο Θεός, Μοναδικός και Κραταιός, να ευδοκήσει να στέψει με επιτυχία το Έργο σας. Είθε να σας καλύπτει υπό την Προστασία Του, και είθε να σας φωτίσει και να φωτίζει και τον Δρόμο που έχετε να ανοίξετε!"

Ένα χρόνο νωρίτερα απ’ το Ιδρυτικό αυτό Διάγγελμα, δηλαδή το 1914, ο Συνιδρυτής του Τάγματος, Δημήτριος Π. Σεμελάς

(ήδη Μαρτινιστής από τον Ιανουάριο του 1911), αφιέρωνε στην Ιδρύτρια του Τάγματος, Μαρίας, ένα από τα έργα του (Το Ταρώ της Παγκόσμιας Κλείδας), με την φράση: “Σε ανάμνηση του καθαρού κι αγνού έργου που έχουμε αναλάβει” (“En souvenir de l'oeuvre chaste et pure que nous avons entreprise”).

Οι δύο πρώτες σελίδες της πρώτης αυτής έκδοσης του Ταρώ του 1914 (φωτοτυπημένης από τον A.Buccellati στο Κάιρο και υπογεγραμμένης από τον επίσης Μαρτινιστή Αδ. Ιωάννη Μεγαλόφωνο), καθώς και δύο φωτογραφίες του Δημητρίου εκ του αρχείου μας, που έχουν ληφθεί με διαφορά δέκα ετών μεταξύ τους (το 1910 στο Κάιρο και το 1920 στο Παρίσι),

περιλαμβάνονται στην επετειακή αυτή μας δημοσίευση, η οποία κλείνει έναν κύκλο διαδικτυακής δραστηριότητας της Αδελφότητας. 

Σημειώνεται ότι ο Δημήτριος, είχε ήδη εγκαταστήσει στις 28 Μαῒου 1911 και διηύθυνε την Μαρτινιστική Στοά των Εσσαίων Νο. ΙΙΙ (με nomen mysticum Selait-Ha), ενώ είχε οριστεί παράλληλα Γενικός Εκπρόσωπος του Μαρτινιστικού Τάγματος του Papus στην Αίγυπτο, πολλά δε μέλη της Αδελφότητάς μας είναι και σήμερα Μαρτινιστές.

Αγαπημένοι φίλοι-ες, ας πάμε τώρα στα ουσιώδη: 

Η ευεργετική επήρεια του θείου, όπως κι αν Το ονομάσουμε, διαχέεται γεμάτη Δικαιοσύνη (Αγάπη και Σοφία) αενάως προς όλη την Ανθρωπότητα, ασχέτως του εάν εμείς είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε ή όχι, όπως ακριβώς οι ακτίνες του Ηλίου σκορπίζουν την ευεργετική τους επήρεια επάνω σε όλη την δημιουργημένη Φύση. 

Ωστόσο η Μύηση (η αφύπνιση αυτής ακριβώς της αντίληψης), δεν έχει την ίδια σημασία σε όλες τις εποχές, καθώς είναι ανάλογη με το επίπεδο καλλιέργειας και μόρφωσης της κοινωνίας την οποία επιδιώκει να εκπαιδεύσει, αλλά και με τις ιδιαίτερες ανάγκες της κοινωνίας αυτής.

Σήμερα, 108 χρόνια μετά την ημέρα εκείνη των Θεοφανείων του 1915, η Διδασκαλία του Τάγματος εξακολουθεί αδιαλείπτως να διατηρείται και να εφαρμόζεται -και θα διατηρηθεί (με το ίδιο ή άλλο όνομα) όσο υπάρχουν καρδιές ανοιχτές για να την νιώσουν- εντός μικρών Σχηματισμών Μυημένων που αποκαλούμε Κολλέγια, ενώ παράλληλα εξαπλώνεται αθορύβως και εκτός των Κολλεγίων μας, ώστε να αγγίξει ευρύτερα στρώματα συνανθρώπων μας, διαδηλώνοντας με γαλήνια χαρά και αισιοδοξία την Επίγνωση ότι ακόμη και μέσα στο βαθύτερο σκοτάδι του κόσμου μας, υπάρχει ένα Φως που μπορεί να φωτίσει την Πορεία της Ζωής μας.

Ο Σχηματισμός μας, ο νεότερος που λειτουργεί στην Ελλάδα, μια πραγματική Αδελφότητα αγαπημένων φίλων, εισέρχεται σήμερα αισίως στον τέταρτο χρόνο λειτουργίας του. Πολλές φορές θεωρούμε σπουδαίο να απαντήσουμε στο ερώτημα “πού κατευθύνομαι” ή “ποιος είναι ο προορισμός μου”. Ωστόσο σπουδαιότερο θα ήταν να ανακαλύψουμε τελικά όχι τόσο το ποιος είναι ο “προορισμός”, αλλά τον “τρόπο” να φτάσουμε σ’ αυτόν, το πώς δηλαδή θα ταξιδέψουμε μέσα σ’ αυτήν την όμορφη κοιλάδα της Ζωής και του Θανάτου μέσω της οποίας πορευόμαστε προς αυτόν, διατηρώντας ταυτόχρονα την χαρά, την ανθρωπιά και την εγγενή καλοσύνη μας.

Τα επόμενα χρόνια θα είναι χρόνια εντονότερης και βαθύτερης εσωτερικής Εργασίας για όλους τους Μυημένους, καθώς διαρκώς εντονότερα και βαθύτερα θα είναι και τα προβλήματα που θα μαστίζουν (και βεβαίως μαστίζουν ήδη) τις κοινωνίες μας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Για τον λόγο αυτό, η διαδικτυακή δραστηριότητά μας θα λιγοστέψει, προκειμένου διατηρώντας την απαιτούμενη ενέργεια να αφοσιωθούμε στο ουσιαστικότερο έργο μας. Όποιος-α θελήσει βεβαίως να επικοινωνήσει για οποιονδήποτε λόγο μαζί μας, θα μπορεί να το κάνει στο email μας: deondeasecretariat@gmail.com και φυσικά να επισκεφθεί και να μελετήσει τα κείμενα του Ιστολογίου μας.

Αγαπημένοι-ες φίλοι κι αδελφοί, σας ευχόμαστε να έχετε θάρρος και εμπιστοσύνη στην Θέληση της Ζωής και να θέλετε ειλικρινώς να ανακαλύψετε με απλότητα, χωρίς φόβο, χωρίς βιασύνη και αγωνία, και κυρίως έχοντας αγνά κίνητρα, το δικό σας Φώς που θα καθοδηγήσει την δική σας Πορεία Ζωής!

Όταν αυτή η Πορεία συμπίπτει με τις Πορείες και άλλων συνανθρώπων σας, για μικρότερο ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να χαμογελάτε και να τους ευγνωμονείτε και, κυρίως, να τους προσφέρετε εγκάρδια τις αρετές του Σώματος, της Ψυχής και του Πνεύματός σας, ακολουθώντας την Φύση η οποία μοιράζει εξίσου προς όλους μας την Ζωή! Μπορούμε όλοι να επιλέξουμε την οδό της Αγάπης και όχι την οδό του φόβου! Άλλωστε, δεν είμαστε τελικά τίποτε άλλο παρά "προαίρεση"! Χρόνια σας πολλά και καλή Φώτιση!

Την 6η Ιανουαρίου 2023

Μ.Τ. Є+

57. ΑΣΤΡΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ

(Δεκέμβριος 2022)

Δύο Οράματα του Σ.μ.Δ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Π. ΣΕΜΕΛΑ - Αίγυπτος, 1914

Όραμα 11ο του Selait-Ha

[ΨΥΧΟΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ: Η "ΑΝΑΛΟΓΙΑ" ΚΑΙ Ο "ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ" ή ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ]

Για να φθάσω στο συνηθισμένο, σιωπηλό και σκοτεινό καταφύγιό µου, έκανα µία μεγάλη παράκαμψη, περνώντας από τα αραβικά χωριά, γιατί ο πιο σύντομος κι ευθύς δρόμος µου ήταν απαγορευμένος.

Κουρασμένος πολύ, έφτασα σ’ εκείνους τους τόπους και κάθισα στη συνηθισμένη µου θέση, επάνω σ’ έναν ογκόλιθο, απομεινάρι  περασμένων μεγαλείων. Ύστερα από λίγο, εμφανίστηκε ο Οδηγός µου, «η Υψηλή Διάνοια», κυκλωμένη από ακτινοβόλο φως και µου είπε:

«Σήμερα προετοιμάζεται μια επαναφορά αστρικού αποτυπώματος υψηλού ενδιαφέροντος». Με αυτές τις λέξεις, µε παρότρυνε να σηκωθώ και αναχωρήσαμε για το συνηθισμένο µας προσκύνημα.

Ξανακατεβήκαμε τις σκάλες του δευτέρου υπογείου, που έχω αναφέρει στο δεύτερο όραμά μου, κι αρχίσαμε να διασχίζουμε τους διαφόρους σκοτεινούς υπογείους διαδρόμους. Από εδώ και από εκεί συναντήσαμε διάφορους Μυημένους, που βάδιζαν ως άλλες περιπλανώμενες ψυχές, σιωπηλοί και διαλογιζόμενοι.

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι, φθάσαμε στην μεγάλη στρογγυλή αίθουσα, γεμάτη από Μαθητές της Μεγάλης Σχολής των Πυραμίδων. Στην ανατολική πλευρά της, υψωνόταν ένας θρόνος, δίπλα στον οποίον ήταν τοποθετημένοι άλλοι μικρότεροι θρόνοι από γρανίτη.

Μετά την είσοδο µας, µία μεγάλη σιωπή απλώθηκε μεταξύ των παρευρισκόμενων. Στο βάθος του διαδρόμου είδαμε να εμφανίζεται ένας ηλικιωμένος σεβάσμιος άνδρας, συνοδευόμενος από οκτώ ή δέκα πρόσωπα, το ίδιο ηλικιωμένα µε εκείνον. Σε ένα νεύμα του όλοι χαιρέτησαν και ο Γέρων ανέβηκε στο θρόνο. Αυτοί που τον ακολουθούσαν κάθισαν στους µμικρότερους παράπλευρους θρόνους.

Ύστερα από λίγο, τέσσερις υπηρέτες έφεραν έναν μεγάλο αμμοφόρο ξύλινο δίσκο με διάμετρο 1,25 μ., πάνω στον οποίο απλωνόταν ένα παχύ στρώμα άµµου. Τοποθέτησαν το αντικείμενο αυτό μπροστά στα πόδια του Μεγάλου Διδασκάλου και στη συνέχεια αποσύρθηκαν, κλείνοντας όλες τις διόδους.

Όταν οι Μυούμενοι έμειναν µόνοι, ο Μέγας Μάγος και Διδάσκαλος, σηκώθηκε και ύστερα από λίγα λεπτά συγκέντρωσης, άρχισε να μιλά:

«Αρχή κάθε αντιλήψεως των πραγμάτων είναι η "αναλογία", που οι διάφορες αισθήσεις µας αναπαράγουν μέσα στη φαντασία µας. Όταν ένα αντικείμενο θίγει την όραση µας, αυτό σχηματίζεται ήδη μέσα στην φαντασία µας από μια μυστική ενέργεια των νοητικών µας ικανοτήτων. Σχηματίζεται, θα έλεγα, ένα "ανάλογο" του αντικειμένου εκείνου και, ταυτόχρονα, δονήσεις, όχι λιγότερο απόκρυφες, θέτουν σε ενέργεια τις άλλες αναγκαίες αισθήσεις για να συμπληρώσουν και να τελειοποιήσουν την πρώτη "αναλογία", που έθιξε την φαντασία µας.

Πλησιάζουμε το αντικείμενο αυτό, το αγγίζουμε και, έτσι, τελειοποιούμε μέσα µας την ιδέα του αντικειμένου που φανταστήκαμε, µε την ανθεκτικότητα και την θερμοκρασία του. Για μια  καλύτερη γνωριμία, κρούουμε πάνω στο αντικείμενο αυτό και ο ήχος που βγαίνει, η αντήχηση που κάνει, συμπληρώνουν το ανάλογο του αντικειμένου που συλλάβαμε στη φαντασία µας και, αν υπάρχει περιθώριο να βγάλουμε ακόμη καλύτερα συμπεράσματα, προστρέχουμε στις αισθήσεις της όσφρησης και της γεύσης µας.

Όλες αυτές οι διαφορετικές πράξεις, στις οποίες υποχρεώνεται να υποβληθεί το ον για να αποκτήσει την αντίληψη εκείνου που το περιβάλλει, µας καταδεικνύουν τη φυσική ατέλεια των νοητικών µας εκδηλώσεων.

Αυτή η ατέλεια οφείλεται στην αντίσταση του Ασυνειδήτου στο Συνειδητό.

Το Ασυνείδητο, είναι η επικράτεια της πρωταρχικής ύλης, ενώ 

Το Συνειδητό, είναι η επικράτεια του Πνεύματος, που είναι εντελώς ενάντιο από την άποψη αρχών και συστάσεως  προς την ύλη.

Το Πνεύμα βρίσκει λοιπόν τις ικανότητες του αλλοιωμένες, από τις ενάντιες αρχές μέσα στις οποίες βρίσκεται και βασιλεύει. Η εμπειρία μιας μακράς σειράς ενσαρκώσεων αφενός εξαλείφει βαθμηδόν αυτήν την έλλειψη αντιλήψεως των πραγμάτων που περιβάλλουν το ενσαρκωμένο ον και, αφετέρου, διευρύνει μέσα του τη γνώση, γιατί κάθε µία από τις αισθήσεις του κατέχει μια δική της Συνείδηση. Έτσι απλά η όραση, η ακοή, η αφή, η όσφρηση και η γεύση, μέσα από την ξεχωριστή λειτουργία της η καθεμιά, μπορούν να δώσουν την αντίληψη ενός αντικειμένου µε μια "αναλογική εικόνα", μέσα στο νου (Mens).

Μέσα από την εμπειρία, το ενσαρκωμένο ον, κατορθώνει, µε μόνη την θέαση ενός αντικειμένου, να έχει Συνείδηση της ανθεκτικότητας, της θερμοκρασίας, της αντήχησης, και όλων των άλλων χαρακτηριστικών του. Κι έτσι, φθάνει να σχηματίσει στον νου του, χωρίς την βοήθεια της ενέργειας των άλλων αισθήσεων, συνειδητά πλέον, την "αναλογική εικόνα" του αντικειμένου.

Αυτή η διεργασία πραγματώνεται µε μια σειρά από πολλαπλές σκέψεις, µε την αντίθετη φορά, εντός της φαντασίας του. Λέγω “µε την αντίθετη φορά” και εξηγούμαι:

Όταν το ον, περιβαλλόμενο στη ζωή από όλα τα χρειώδη που το συντηρούν, θέλει να αναπαραγάγει, να δημιουργήσει ένα αντικείμενο, που να συμπληρώνει αυτά τα χρειώδη, θέτει σε ενέργεια την φαντασία του και µε μια σειρά προοδευτικών σκέψεων φθάνει να συλλάβει την μορφή και την ποιότητα αυτού του αντικειμένου.

Στη συνέχεια, µε µία άλλη σειρά ικανοτήτων που τίθενται σε ενέργεια, εκτελεί το αντικείμενο της συλλήψεώς του. 

Στην περίπτωση αυτή, η Φαντασία είναι το πρώτο κίνητρο της ενέργειας, η Σύλληψη το ενδιάμεσο κίνητρο και η Εκτέλεση το τελικό κίνητρο.

Όλες αυτές οι σειρές ενεργειών και ικανοτήτων του ανθρωπίνου πνεύματος, κινούνται πάνω σε μια “ορθή φορά”, ξεκινώντας από το τίποτε και φθάνοντας στην πραγμάτωση, ενώ, στη θέα ενός αντικειμένου, το δημιουργημένο ον συμπληρώνει µε λανθάνοντα τρόπο την ολοκληρωμένη σειρά ενεργειών των ικανοτήτων του, οι οποίες συνέβαλαν στη δημιουργία του αντικειμένου που εξετάζεται, αλλά, αυτήν τη φορά, µε “ανάδρομη” φορά, καθώς η αρχή αυτής της διεργασίας είναι πλέον το υπαρκτό αντικείμενο και η κατάληξη της είναι ο εμβριθής Νους (Mens) ή το τίποτε.

Αυτή η θεωρία αποδεικνύει ότι το δημιουργημένο ον περιβάλλεται από µία πολλαπλότητα αντικειμένων που αντικατοπτρίζονται στην φαντασία του με "ανάδρομη κίνηση". Στη συνέχεια, θέτει σε κίνηση την δική του ενέργεια για να αναπαραγάγει τα αντικείμενα των επιδιώξεών του με "ορθή κίνηση".

Αυτή η θεωρία αποδεικνύει επίσης, ότι το δημιουργημένο ον βρίσκεται συνεχώς σε µία κατάσταση λανθάνουσας ή ασυνείδητης δράσης, που είναι η αιτία της υλικής του φθοράς αλλά και της πνευματικής του ανυψώσεως.

Κάθε µία από τις διεργασίες αυτές, μυστικές ή φανερές, εκούσιες ή ακούσιες, συνειδητές ή ασυνείδητες, παράγουν δύο αποτελέσματα διαφορετικά ή αντιτιθέμενα:

Πρώτον, την κατάπτωση της Ύλης και την ελαττωματικότητα της και,

Δεύτερον, την ανύψωση της διανοίας προς την τελειοποίησή της (το Απόλυτο).

Αυτή η τελευταία απόδειξη αποκαλύπτει αναντίρρητα αυτό το οποίο σας είπα προηγουμένως:

Ότι η ύλη είναι µία ουσία αντιτιθέμενη εντελώς, κατά τις αρχές και τη σύστασή της, προς το πνεύμα, γιατί ένα και το αυτό γεγονός, µία ίδια αιτία, παράγουν δύο αποτελέσματα ενάντια και αντίθετα μεταξύ τους.

Από την φιλοσοφική αυτή θεωρία προκύπτει επίσης η απόλυτη πραγματικότητα της ύπαρξης του Πνεύματος, και αυτό καθαρά στο συλλογιστικό επίπεδο, γιατί η απόδειξη αυτή μπορεί βεβαίως να αποκαλυφθεί και από διάφορες άλλες βεβαιώσεις.

Ένα γεγονός και μια αιτία παράγουν λοιπόν δύο αποτελέσματα διαφορετικά και αντίθετα. Αυτό αποδεικνύει ότι, αυτό το ίδιο γεγονός και αυτή η ίδια αιτία, ενεργούν σε δύο διαφορετικές καταστάσεις:

Το ένα αποτέλεσμα είναι αλλοιωμένο. 

Ποιο πράγμα είναι συνεχώς αλλοιούμενο, στην περιοχή της δημιουργίας; Η Ύλη, σε όλες τις καταστάσεις της, σε όλες τις μορφές της και σε όλες τις όψεις της. 

Το άλλο αποτέλεσμα δημιουργεί μια Συνείδηση ή μια Διάνοια.

Πού δημιουργεί αυτή την Συνείδηση και αυτή την Διάνοια; Σίγουρα όχι στην αλλοιωμένη ύλη, η οποία καθώς αποσαθρώνεται δεν αφήνει παρά το θέαμα σκόνης και οστών.

Αυτό αποδεικνύει ότι, η δράση του δευτέρου αποτελέσματος κατευθύνεται προς μια ανοδική κατάσταση, μια κατάσταση ανελίξεως, εξελικτέα και εξελιγμένη, σε βάρος της πρώτης κατάστασης, που είναι η Ύλη.

***

Ξαναγυρίζοντας στο θέμα των πρώτων µου στοχασμών, θα έλεγα ότι η αντίληψη των αισθήσεων µας είναι η βάση των συνθηκών της ζωής µας.

Όταν λοιπόν ο άνθρωπος επιλαμβάνεται της έρευνας μιας περιοχής, που βρίσκεται έξω από το πεδίο που περικλείει ο φυσικός του ορίζοντας, για να μπορέσει να ακολουθήσει µε μέθοδο και ακρίβεια, µε αλήθεια και τάξη όλα τα συμπεράσματα των ερευνών του, είναι υποχρεωμένος να προστρέξει σε μορφές και αντικείμενα, που αποτελούν για εκείνον το σημείο της εκκίνησης, το σημείο της στήριξης και το θεμέλιο όλων των μελλοντικών του εργασιών, σ’ αυτήν την Οδό του Αγνώστου.

Το γνωστό έχει μια μορφή, ένα χαρακτηριστικό, ένα χρώμα, έναν ήχο και γενικά έχει σημεία προσδιορισμού, ενώ το Άγνωστο δεν διαθέτει καµµία από τις αρχές, που μόλις απαρίθμησα.

Για να μπορέσουμε, λοιπόν, να καταστήσουμε Γνωστό το Άγνωστο, οφείλουμε να του δώσουμε κάποια χαρακτηριστικά, κάποια μορφή, να του αποδώσουμε ένα σημείο, που να μπορεί να υποπέσει και να εντοπισθεί από µία από τις αισθήσεις µας, ούτως ώστε να μπορέσει να χρησιμεύσει σαν βάση, σαν θεμέλιο, σαν σημείο εκκίνησης των εργασιών μας.

Για τον λόγο αυτό οι Σεβαστοί µας Πρόγονοι, μέσα στην μελέτη των Ιερών, Μυστικών και Πνευματικών ζητημάτων, δημιούργησαν και χρησιμοποίησαν το Σύμβολο, που χρησιμεύει ως στήριγμα στην ανθρώπινη φαντασία, για την άσκηση των ικανοτήτων και των αρετών της.

Τι είναι λοιπόν το Σύμβολο;

Ένα Σύμβολο είναι ένα σχήμα υποθετικό. Είναι η υλοποίηση της ανθρώπινης Διάνοιας. 

Το Σύμβολο, θεωρούμενο αντικείμενο στοχαστικό (Διαλογιστικό) είναι η πνευμάτωση της Ύλης, γιατί ό,τι ενυπάρχει σ’ αυτό δεν είναι παρά σκέψη και πνεύμα. Χάνει την ιδέα της μορφής, γιατί δεν υπάρχει καθόλου σαν αντικείμενο φτιαγμένο για υλική χρήση.

Το Σύμβολο είναι ανάλογο µε τη γραφή. Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσά τους, συνίσταται στο ότι το Σύμβολο περικλείει, μέσα στην περίπλοκη και μοναδική μορφή του, ολόκληρη σειρά συλλήψεων, ενώ η γραφή δεν είναι παρά ένα σύνολο σημείων κάθε μιας από τις συλλήψεις µας.

Σε ένα Σύμβολο, παρατηρείτε το σύνολο που ολοκληρώνει µία αλήθεια και, κατά συνέπεια, την κατέχετε ολόκληρη, απλά αντικρίζοντάς το, ενώ κάθε σημείο της γραφής είναι απλώς ένα µόριο της αλήθειας, που επιζητείτε να κατακτήσετε και που, για να έχετε την ολοκληρωμένη της άποψη, οφείλετε να προστρέξετε σε µία ατελείωτη πολλαπλότητα αυτών των µορίων, που δεν θα κάνουν τίποτε άλλο από το να καταπονήσουν την φυσική σας κατάσταση και να φέρουν σύγχυση στην συνείδηση και στη διάνοια της νοητικής σας Κατάστασης.

Οι διαβεβαιώσεις µου σας έχουν αποδείξει αρκούντος τον λόγο ύπαρξης, την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα της ύπαρξης των Συμβόλων. Καταρτισμένοι στο θέμα αυτό, μπορούμε, συνεχίζοντας τους στοχασμούς και τις σκέψεις µας στην Οδό της Αλήθειας, να εισχωρήσουμε βαθύτερα στο κεφάλαιο των Συμβόλων και του Συμβολισμού.

Οι Σεβαστοί µας πρόγονοι, μέσα στην πρωτόγονη κατάσταση της διανοητικής τους εξέλιξης, χρησιμοποίησαν τα Σύμβολα και τον Συμβολισμό για την διατήρηση της μνήμης τους και για τον λόγο αυτό αντιστοίχισαν τις διάφορες εκδηλώσεις της Δημιουργίας σε Συμβολισμούς, που σήμερα ονομάζουμε “Υπογραφή” (la signature).

Η βάση του καθιερωμένου από τους προγόνους µας Συμβολισμού ήταν τριπλή:

Οι Αριθμοί, η Μορφή και το Αποτέλεσμα.

Ο πρώτος συμβολισμός που σύστησαν οι Σοφοί Διδάσκαλοι του Παρελθόντος, ήταν το Άστρο της Ημέρας (ο φυσικός Ήλιος).

Ο Αριθμός Ένα (1) έγινε η καθιέρωση του συμβολισμού αυτού, η στρογγυλή μορφή του έγινε η ποιότητα που του αποδόθηκε και η τριπλή εκδήλωση του, της εμφάνισης, της δράσης του μες στην Δημιουργία, και της εξαφάνισής του, υπήρξαν ολόκληρη η φιλοσοφική σειρά λογισμών και συλλογισμών, που προέκυψαν από την όψη του συμβολισμού αυτού.

Για τον λόγο αυτόν σε ζωγραφισμένα γλυπτά, που ονόμαζαν "μαγικές λίθους", παρίσταναν έναν Κύκλο, φερόμενο από ένα φίδι, στο κέντρο του οποίου χάραζαν ένα και μόνο Σημείο (στιγμή). 

Το Σημείο, δήλωνε τον Αριθμό που αποδιδόταν σ’ αυτήν την "Υπογραφή"

Ο Κύκλος, απεκάλυπτε τις ποιότητές του, των δυνάμεων του Απείρου και της Αιωνιότητας, και 

Το Φίδι, συμβόλιζε  τα Αιθερικά Ρευστά, τα οποία κυµατοειδώς εκπορεύονται από αυτά τα απομακρυσμένα κέντρα, κυκλοφορούν δια μέσου των Αβύσσων των Άστρων και τελικώς φθάνουν μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη µας, γεμίζοντάς µας µε τόσα ευεργετήματα, τα οποία εγγυήθηκαν, εγγυούνται και θα εγγυούνται και στο μέλλον την ύπαρξή µας.

Από τον απλό αυτόν συμβολισμό, θα πρέπει να συλλάβετε το μεγαλείο αυτής της ευγενούς Ουσίας, που είναι ενσαρκωμένη εντός της ζοφώδους και ασυνεχούς Ύλης.

Ο συμβολισμός αυτός παρέμεινε μέχρι τις ημέρες µας και θα παραμείνει και στο μέλλον, μες στην αιωνιότητα, ως η Βάση των Αληθειών, ως η Αρχή των Ερευνών και ως το Απόλυτο Σύμβολο των Αιώνων.

Το αποτέλεσμα αυτού του Άστρου, του τόσο ευεργετικού για την ύπαρξή µας, απεκάλυψε στους προγόνους µας το πολυεύσπλαχνο Πνεύμα που το κατηύθυνε.

Αυτό υπήρξε η πρώτη προσέγγιση στην Αλήθεια της Συνείδησης του Θεού και, δίπλα στο Σύμβολο του Ρα, τοποθετήθηκε η εικόνα του Θεού, ώστε αυτοί που μελετούν αυτό το Σύμβολο, μελετούν στην ουσία τον Θεό…»

Μετά από αυτά τα λόγια ο Γέρων, αφού χαιρέτησε και πάλι, αποσύρθηκε.

Έφυγα από αυτούς τους ιερούς τόπους γεμάτος φως.

Πόση  έλλογη σοφία βασίλευε τότε, πόση αγνότητα και πόση ομορφιά πνεύματος!

Αναχωρώντας από το καταφύγιό µου, όταν ξαναβρέθηκα μέσα στην κοσμική κοινοτυπία μονολογούσα: «Είμαστε ανάξιοι, πραγματικά ανάξιοι, να επικαλούμεθα την καταγωγή µας από τους σπουδαίους αυτούς ανθρώπους του παρελθόντος!»

Κάϊρο, 29 Σεπτεμβρίου 1914, DEON (Δ.ΣΕΜΕΛΑΣ)

 

Όραμα 12ο του Selait-Ha

[ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ-ΜΥΗΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ: Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ]

Βρισκόμουν ακόμη κάτω από την εντύπωση του ωραίου μαθήματος του Selait-Ha, όταν την επόμενη ημέρα έφτασα, ως συνήθως, στο υπόγειο µου και κάθισα στη συνηθισμένη µου θέση. Ο Οδηγός µου δεν άργησε να εμφανιστεί. Αναχωρήσαμε, ενώ μέσα µου έκανα  υπέροχα όνειρα για τα όσα επρόκειτο να δω και να ακούσω.

Διασχίσαμε τον ίδιο διάδρομο, όπως την προηγούμενη ημέρα, και σύντομα φτάσαμε στην ίδια µε το προηγούμενο όραμα, στρογγυλή αίθουσα. Η όψη ήταν η ίδια και μπορούσα να αναγνωρίσω τα πρόσωπα που είχα δει στο προηγούμενο όραμα.

Ο Σεβάσμιος Γέρων Μάγος εισήλθε συνοδευόμενος από τους Τιτλούχους του µε το ίδιο Τελετικό, χαιρέτησε ολόκληρη την ομήγυρη κι ύστερα από λίγα λεπτά συγκέντρωσης άρχισε να μιλά:

«Ένθερμοι μαθητές, ερευνητές της Αλήθειας, ιδού εσείς συγκεντρωμένοι γύρω από το λίκνο στο οποίο γεννήθηκε το ιερό αυτό είδωλο που έζησε και ακόμη ζει, αγαπημένο και λατρεμένο, μέσα από πολλαπλές συμβολικές του όψεις!

Η Αλήθεια είναι η βάση της εξέλιξης του ανθρωπίνου πνεύματος, η ευθεία οδός που το οδηγεί προς το κέντρο της δικής του εκπόρευσης.

Η Αλήθεια είναι η Συνείδηση και η Διάνοια αυτού του όντος.

Η Συνείδηση, η Διάνοια, είναι τα "προϊόντα" του φωτισμού του πνευματικού όντος. Δεν είναι τα αποτελέσματά του, γιατί τα αποτελέσματά του μπορούν να προσδιοριστούν ενώ τα προϊόντα του όχι. Όλοι κατέχουμε, ήδη απ’ την αρχή της υλικής µας ενσάρκωσης, σε κατάσταση λανθάνουσα, ζοφώδη και πυκνή, την Συνείδηση και την Διάνοιά µας. 

Η Εμπειρία είναι ο παράγων που κάνει να ξαναβγούν απ’ αυτήν την υπνωτική και λανθάνουσα κατάσταση, τόσο η Διάνοια όσο και η Συνείδησή µας. 

Η Εξέλιξη, λοιπόν, του πνεύματος του ανθρωπίνου όντος βασίζεται στην Εμπειρία, ενώ ο σκοπός του είναι η Τελειοποίηση της Συνειδήσεως και της Νοήσεώς του, δια της προσεγγίσεως της Αλήθειας.

Μπροστά στα δύο αυτά δεδομένα, την Εμπειρία αφενός και την Αλήθεια αφετέρου, ο άνθρωπος μπορεί να υπολογίσει τις πιθανότητες της Απελευθέρωσής του.

Τι είναι η Εμπειρία; 

Τι είναι η Αλήθεια; 

Ποια είναι η Αναλογία που τις ισορροπεί;

Η Εμπειρία, είναι το αποτέλεσμα που παράγεται από τη δράση των σωματικών (φυσικών) αλλά και των μυστικών µας αισθήσεων, όλων όσων µας περιβάλλουν και όλων των αποτελεσμάτων που παράγονται εντός μας.

Η Εμπειρία, είναι η "Συνείδηση της Πραγματικότητας" και η Πραγματικότητα είναι  το Ανάλογο  της Αλήθειας, αλλά στο υλικό επίπεδο.

Τα πρώτα βήματα του ανθρώπινου όντος, προς µία ανοδική Εξέλιξη, γίνονται µε τη βοήθεια της Εμπειρίας και είναι σ’ αυτήν την Οδό της Εξέλιξης που κατακτάμε την Πραγματικότητα, ως αντανάκλαση της Αλήθειας στο υλικό επίπεδο.

Με την Εμπειρία, η Διάνοια του ανθρωπίνου όντος βγαίνει από την υπνωτική της κατάσταση, ισορροπεί στην Τριπλή Συγκρότηση του Πνεύματος και βαθμηδόν (και στον βαθμό που η Εμπειρία της προσφέρει την "Συνείδηση της Πραγματικότητας"), η Διάνοια επενδύεται, µε το ένδυμα μιας φαινομένης ανάπτυξης, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την Κατάσταση μιας συντελεσθείσας Αφύπνισης.

Από τη στιγμή ωστόσο που το ανθρώπινο ον, δια της Εμπειρίας του έχει τελειοποιήσει τη Διάνοιά του και δεν του απομένει κανένα μυστικό από όλα τα υλικά πράγματα που το περιβάλλουν, πραγματώνεται µία Δεύτερη Εξέλιξη σ’ αυτό το Τέλειο, ως προς την πραγματικότητα, ον, και αρχίζει να ξεπροβάλλει εντός του, βγαίνοντας από µία λεπτοφυέστερη Κατάσταση Ύπνωσης, µία Δεύτερη Αρετή, που είναι η "Συνείδηση της Αλήθειας".

Αυτή η νέα εκκόλαψη, βοηθούμενη από την Γνώση, αναπτύσσεται όπως η πρώτη και, όπως και εκείνη, εξελίσσεται μέχρι την Τελειότητα.

Σε σχέση με τη Διάνοια, ο προωθητικός της παράγοντας είναι η Εμπειρία, ενώ σε σχέση με τη Συνείδηση, ή τη Σοφία, ο προωθητικός της παράγοντας είναι η Γνώση.

Τι είναι λοιπόν η Γνώση;

Γνώση είναι η τέχνη του να γνωρίζεις και να μαθαίνεις να γνωρίζεις, να αντιλαμβάνεσαι και να αποκαλύπτεις, τις Αρχές της Αλήθειας. 

Ξεκινώντας από ένα γνωστό σημείο, να φθάνεις να αποκαλύψεις ένα σημείο άγνωστο, χωρίς την διαμεσολάβηση πλέον σημείων και γεγονότων υλικών.

Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην Γνώση και τις γνώσεις, είναι ότι η πρώτη κατευθύνει τη δράση της από το γνωστό προς το άγνωστο, ενώ οι γνώσεις είναι η δράση από το γνωστό προς ένα άλλο γνωστό σημείο.

Ο Τέλειος, ως προς τις γνώσεις της πραγματικότητας, άνθρωπος, απελευθερωμένος εφεξής από κάθε υλικό δεσμό και από κάθε αβεβαιότητα των πραγμάτων, επικεντρώνει τις ικανότητες που επικρατούν μέσα του και κατευθύνει το Πνεύμα του προς έρευνες, οι οποίες ουδόλως υπόκεινται στον έλεγχο των υλικών µας αισθήσεων, υιοθετώντας το Μυητικό Αξίωμα του Ερμή του Τρισμέγιστου, σύμφωνα με το οποίο: "Ό,τι βρίσκεται επάνω είναι όπως αυτό που είναι κάτω, και είναι πραγματικά αληθινό και βέβαιο ότι αυτό που είναι κάτω είναι όπως αυτό που είναι επάνω".

Από τη στιγμή που έχει συμπληρωθεί το πρώτο στάδιο των γνώσεων, αρχίζει το στάδιο των αβεβαιοτήτων, που λίγο-λίγο μετατρέπονται σε βεβαιότητα από την Γνώση, την οποία η Σοφία προσφέρει στον Μυημένο.

Είναι η Ανάπτυξη, ή η Ανάσταση, της Σοφίας που λειτουργεί στη Ψυχή του Μαθητή. 

Είναι αυτή η Σοφία, αυτό το σημείο Φωτισμού, που καλλιεργούμε µε τόση ευλάβεια και ζήλο μέσα σ’ αυτούς τους ιερούς τόπους, προσδοκώντας να ανυψώσουμε το ον µας δια των γνώσεων και μέσω της Γνώσεως, προς την Τελειότητα της Διάνοιας και της Σοφίας. 

Έτσι πλησιάζουμε ασυναίσθητα προς το Φως και το ακτινοβόλο μεγαλείο του Οσίριδος και συμμετέχουμε εμείς οι ίδιοι στο φωτεινό Του πεδίο, στην Ευτυχία και την Ευδαιμονία Του, που ξεπηδούν από τη γνωριμία όλων αυτών που είναι "κάτω" και έτσι μπορούμε να βεβαιωθούμε και για όλα εκείνα που είναι "επάνω".

Η Ενέργεια, η Εργασία και η Δράση μας, ανοίγουν την περιοχή των γνώσεων.

Η Καθαρότητα, η Αγνότητα και ο Διαλογισμός μας, ανοίγουν την ακτινοβόλο περιοχή της Γνώσης.

Ας έχετε αυτές τις Αρχές ως θεμελιώδη βάση των ανατάσεων σας κι ας είστε βέβαιοι ότι καμία πρόοδος, καμία εξέλιξη, κανένα όφελος, δεν θα δοθεί στον άνθρωπο, χωρίς αυτήν την ταυτόχρονη προσπάθεια του σώματος, της ψυχής και του πνεύματος.

Αποσυρόμενοι από εδώ, αναλάβετε αυτήν την πρωτοβουλία:

Αφιερωθείτε, µε δυνατή προσπάθεια, στην ενέργεια, στην εργασία και στη δράση, για να συμπληρώσετε τον κατάλογο των γνώσεων σας, και

Αφιερωθείτε, με δυνατή προσπάθεια, στην καθαρότητα, στην αγνότητα και στον διαλογισμό σας, για να ανατείνετε προς τη Σοφία, η οποία θα σας δώσει την διαυγή Αντίληψη της Υψηλής σας Καταγωγής!»

Ο Σεβάσμιος Σοφός χαιρέτησε και αποσύρθηκε, ενώ οι άλλοι ακολούθησαν, γεμάτοι από συλλογισμούς επάνω στα σοφά λόγια του.

Κάϊρο, 30 Σεπτεμβρίου 1914, DEON (Δ.ΣΕΜΕΛΑΣ)

Εκ του Αρχείου της Αδελφότητας του Κρίνου και του Αετού, Δεκ. 2022

Χαρά, Ειρήνη, Υγεία, σε όλους τους συνανθρώπους αδελφούς, τους διεσπαρμένους επί της Γης! Δ.Σεμελάς, Ο "Υπηρέτης του έσχατου Υπηρέτη" (Le Serviteur du dernier Servant, Selait-Ha, S:::I:::)